Het was een Zaterdagmorgen zoals elke morgen. Lekker rustig opstaan en wat dingen voorbereiden voor de High Tea die middag bij mij thuis. (blogje komt daarover uiteraard nog). Even het bedden goed afhalen, schoonmaken en een beetje opruimen. De laatste dingetjes even afwassen en dan.. Ik wilde mijn trouwring weer omdoen. Gewoon automatisme aangezien ik hem altijd met de afwas af doe. Maar hij lag er niet. Ik had hem ook niet af gedaan. Shit.
Ik OVERAL kijken. Bij het beddengoed in de wasmand, onder het bed, in het bed, in de huiskamer, zelfs op plekken waar ik niet was geweest. Ik wist ook niet wanneer ik hem had verloren en of ik ermee was opgestaan. Ik heb hem ALTIJD om. Alleen niet met douche en tijdens de afwas. Het huilen stond me nader dan het lachen. Ik kon hem toch niet echt kwijt zijn?
Gelukkig heb ik dan zo’n lieve man die ook even voor me gaat zoeken en hem dan gewoon vind. In het beddengoed. Die ik al 2 keer had nagekeken. Uiteraard. Maar ik bent toch ontzettend blij dat ik hem weer heb.
Zijn jullie wel eens iets kwijt geraakt wat je dierbaar was?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Pfoe, dat is even schrikken!
Ik raak continu dingen kwijt, maar dingen die me echt dierbaar zijn gelukkig nog niet.. Hoewel dat natuurlijk een kwestie van tijd is bij mij..
Oh jeetje, ik snap dat je even een intens paniekmomentje had. Gelukkig heb je hem weer terug! Maar heel herkenbaar hoor, ik heb dat ook erg vaak. Laatst nog bij een gouden armbandje die ik van mijn moeder had gekregen. Door de paniek vergeet je logisch na te denken en gaat het zoeken ook een stuk minder goed. Enkele weken later had ik hem terug gevonden. Ik had hem in een klein doosje gedaan en die weer in een kistje, onder het mom van ‘dan raak ik hem niet kwijt’ :’)
Onlangs was ik mijn doosje kwijt waarin al mijn geheugenkaarten zaten, en daar stonden nog heel wat foto’s op uit de les die nog niet op de pc stonden. Man, dat was grote paniek. Uiteindelijk vond ik het in een handtas. *oef*
Ik kan ook zo gestrest raken van iets kwijt zijn wat mij zo ontzettend dierbaar is. Dan ga ik echt hysterisch zoeken. Het ergste is dan nog dat hysterisch zijn een averechts effect heeft…
Ohh vreselijk zo’n moment. Ik heb het ook weleens gehad met een armband die ik van mijn ouders had gehad en een paar later de bijpassende ketting. Beide maanden lang kwijt geweest en uiteindelijk op een hele stomme plek gevonden. Gelukkig heb je de ring ook weer terug.
nu al je ring kwijt!
Geen goed voorteken hoor, Saskia… 😛
Ach, het overkomt iedereen wel eens zeker? Al zou dat bij mij niet meer lukken, want ik krijg ‘m zelfs niet meer af!
Ohh wat ontzettend rot, gelukkig heb je het nog gevonden.
Ik ben mijn favoriete oorbellen ooit kwijt geraakt, die waren best duur helaas.
O hahaha ik zou ook echt in paniek zijn geweest dan! Gelukkig heb je hem weer
Wat fijn dat je hem toch hebt weer gevonden. Kan me goed voorstellen dat het best wel schrikken is.
oooh! Dan zou bij mij de paniek ook even toeslaan. Wat fijn dat hij vrijwel direct weer terug was! Ik ben al 2 ringen van mijn vriend kwijt… dat was tranen met tuiten.
Wat een paniek! Begrijpelijk dat je in de stress schoot, maar gelukkig was je ring niet echt kwijt.
Ik raak ook altijd alles kwijt. Gelukkig heb ik dan de Amerikaan in de buurt en die herinnert me er dan weer aan waar ik iets neergelegd heb.
Dat is echt wel een paniekmoment!!
Mijn hubby was die van hem kwijt ergens 2 weken na onze trouw, terwijl hij in de tuin aan het werken was, ik kwaad natuurlijk (hij snapte wel niet goed waarom…). Anyways, ik heb de ring redelijk snel teruggevonden in de aarde bij de net geplante hortensia, oef!
Schrikken zeg! Gelukkig hebben jullie hem weer gevonden. Ik ben nog niet zo lang geleden een armbandje verloren wat ik van mijn oma voor mijn verjaardag heb gekregen (jaren geleden). Waarschijnlijk is hij stuk gegaan en ben ik hem ergens op straat verloren, dus ik denk niet dat ik hem nog vind. Gelukkig heb ik er nog 2.
Dat is wel even schrikken inderdaad. Gelukkig heb je ring weer terug. Zelf ben ik nog nooit echt iets kwijt geweest, iets belangrijks.. Nu ben ik mijn oorbel kwijt, maar die was van de SIX vrij goedkoop.. Dus vind ik het minder erg!
Liefs!!
Oef! Dat is nog een schrikken! Ik ben gelukkig niet zo vaak iets kwijt dat me dierbaar is. Wel vergeet ik vaak dingen mee te nemen van huis die die dag belangrijk zijn. Dat is ook niet bepaald handig.
Oei, typisch iets voor mij ook! Gelukkig heb je hem weer terug.
ooh ik ben zovaak iets kwijt! gewoonte van mij geworden
Ja dat is even slikken als je die kwijt raakt. Gelukkig is ie weer boven water geraakt. Of ik iets kwijt ben geraakt wat me dierbaar is hmm nee eigenlijk niet.
Oei kan me voorstellen dat dit schrikken was!
Wij waren van de week onze poes Simba kwijt, die was naar buiten geglipt. ( wat ze dus niet mogen) we hebben haar gelukkig na een stress vol uurtje weer gevonden. Zij is mij ook erg dierbaar <3
Whaa, dat is echt wel een paniekmomentje ja!! Ik heb zoiets ook wel eens, vind het gezochte uiteindelijk wel terug, na 3 hartverzakkingen… Wat me nu zo te binnen schiet is dat ik mijn bril een keer kwijtraakte bij een zwemplas, in het water. Gelukkig wel teruggevonden, want zonder zag ik echt niks!
Ah, das schrikken!! Zou ik ook zo kunnen hebben. Ik ben zelden wat kwijt, dus ik schrik ook extra als ik wat kwijt ben.
Dat zal inderdaad wel schrikken geweest zijn. De mijne gaat nooit uit, behalve voor sommige radiografiën en een operatie die ik ooit eens heb moeten ondergaan.
Ohh dat kan ik me voorstellen zou ook even in paniek raken, gelukkig heb je de ring weer terug!
wat fijn dat ‘ie er gewoon nog was! ik raakte de verlovingsring van m’n oma kwijt, maar die kwam helaas niet weer boven water :'(
Ik kan me voorstellen dat je dan even schrikt. Ik doe hem daarom thuis vaak bewust af voor ik ga poetsen, wassen e.d.
Poeh dat is schrikken! Ik heb dat ook wel eens en vind het dan ook echt niet. Volgens mij is dat omdat je dan een beetje in paniek raakt ofzo. Gelukkig heb je hem weer.
Poeh, gelukkig terug gevonden!!
Oei, dat was dus wel even schrikken. Volgens mij heb ik dat nooit gehad. Spullen zijn voor mij niet heel erg belangrijk en raak het dus vaak kwijt. Gelukkig heb ik een lieve moeder die vaak nog wel tips heeft over waar iets zou kunnen liggen.
Wat een geluk dat je hem hebt teruggevonden! Ik zou ook echt in paniek zijn als ik zoiets kwijtspeelde.
Oei, dat had een kennis van mij ook, zo’n 3 maanden nadat ze getrouwd was. Ze heeft de ring nooit meer gevonden, maar ze is al meer dan 25 jaar gelukkig getrouwd. 😉
Oh ja ook met een ring, de eerste die ik ooit van Jer kreeg. 5 jaar geleden in Rhodos ging ik snorkelen en na afloop was mijn ring weg 🙁
OEI, wat fijn dat-ie weer terecht is!
Oh my, ik ken dat paniekerige hartkloppingen-erige gevoel. Ik heb dat als ik weer eens mijn pasjesmapje kwijt ben (met pinpas, ID, bonuskaart, dat soort dingen erin). Of nog erger: als mijn sleutels niet liggen waar ze ALTIJD liggen.
ohhh was dat even schrikken zeg!!! Gelukkig is ie weer terecht! Tsja als je in paniek bent kijk je al snel overal overheen. Zo heb ik een keer panisch mijn bril gezocht, die ik gewoon op mn neus had! OOPS 🙂
Oeh! Fijn dat je je trouwring weer terug hebt! Dat zou wat zijn…. Ik ben ook vaak dingen kwijt, maar echt iets enirm dierbaars gelukkig nog nooit.
O dat klinkt bekend…ben de mijne al een paar keer ‘kwijt’ geweest…
Zo paniekerig is zoiets, omdat je je ook niet meer kan herinneren of je hem in eerste instantie nou wel of niet om had!
Aaaah gelukkig dat hij hem weer gevonden heeft! Mijn moeder heeft hem wel eens kwijtgeraakt in de bosjes, iedereen mee zoeken, gelukkig toch nog gevonden.
Ooh, wat fijn dat je hem alsnog hebt teruggevonden! Ik ben ooit een horloge kwijtgeraakt die ik van m’n opa had gekregen (een lego-horloge, kon je dus helemaal uit elkaar halen).. Tijdens de verhuizing vond ik allemaal kleine onderdeeltjes terug, maar nooit meer het hele horloge…
Aaah dat is echt schrikken, gelukkig heb je je trouwring weer terug! Ik raak eigenlijk altijd zo’n beetje alles kwijt, maar gelukkig vindt M. het ook altijd weer terug.