De laatste jaren ben ik mijn blog anders gaan opstellen. Ik gaf aan met het blogje Awareness @ iliveformydreams, wat ik schreef op 16-02-2012 dat ik bewuster ging bloggen.
In het begin van mijn blog plaatste ik van alles online. Foto’s, stukken over mijn werk en persoonlijke dingen. Toch wilde ik ervoor waken dat niet alles open en bloot op internet stond aangezien je nooit weet wie er mee leest.
Ik plaatste meer onder een wachtwoord en dit geld ook voor de foto’s van mezelf en dierbare. Hoewel ik het soms erg jammer vind dat ik niet ‘alles kan delen’ voelt het wel beter om wat anoniemer te bloggen. Ook ben ik voor mijn man zijn voorletter gaan gebruiken i.p.v. zijn gehele naam. Mijn achternaam gebruik ik sowieso niet op mijn blog.
Het voelt beter en ik voel me vrijer om over dingen te schrijven en dit te kunnen delen met mensen waar ik alleen mijn wachtwoord aan geef.
Doen jullie aan bewust bloggen of heb je hier eigenlijk nooit over nagedacht? En waarom heb je gekozen voor het wel of niet delen?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Ik heb mijn naam bewust afgekort. Mijn naam komt niet veel voor, en ik wil niet dat mensen die mij gaan googelen (zoals werkgevers bv) meteen op mijn blog terecht komen. Andersom kan het wel, via mijn blog kom je gerust achter mijn echte naam en dat vind ik ook niet erg. En ik ben me ervan bewust dat op internet niets helemaal geheim is. Echt persoonlijke dingen zoals namen van dierbaren zal ik dan ook niet delen.
Ik blog heel bewust. In mijn schrijfsel zet ik namen van het gezin niet erbij, mijn achternaam gebruik ik niet en foto’s van mij zijn online niet te vinden. Voor mij voelt dit goed aan en werkt het prima.
Ik deel redelijk veel op mn blog maar laat social media daar wel een beetje buiten. Ook ivm werk.
ivm mijn carrier kan ik niet alles delen, ik moet zorgen dat ik niet te vinden ben op het internet gelinkt aan mijn blog, ik vindt het wel heel jammer, maar ach zo kan ik in ieder geval doen wat ik leuk vindt
Ik blog bewust anoniem. Ik wil vrij zijn in hetgeen wat ik schrijf en wat ik allemaal denk. Op zich zou ik het niet erg vinden als vrienden het lezen, maar ik heb wel problemen met mensen die niks met je hebben maar je stiekem wel volgen. Bij mij zijn het toch wel persoonlijke dingen, maar ik heb daar ook moeite mee met facebook (wat ik dus niet heb) dat er mensen zijn waar je weinig mee hebt of van vroeger kent maar die je dan wel gaan volgen.
Door anoniem te bloggen hoef ik ook niet rekening te houden met gevoelens van anderen…
Lastig is dat hé. Ik dacht daar ook goed over na bij mijn laatste post. Soms zou ik ook persoonlijker willen bloggen, het van je af schrijven is fijn en de reactie daarop geven je het gevoel dat je gewaardeerd wordt. Ik blog over de dingen die ik in het dagelijks leven ook zou vertellen of zeggen maar dan minder snel. Ik schreeuw het natuurlijk niet van de daken maar wanneer ben je nou echt anoniem op het internet? Het IP-adres is snel achterhaald. Via via zoek je mensen op via google of facebook en zo heb je al snel een achternaam.
Hoewel ik best veel over dingen van mezelf blog, blog ik bewust eigenlijk niet over mijn man of familie…Gewoon omdat ik dit te persoonlijk vind. Van mij mag je van alles weten, maar that’s all haha.
Ik let er ook wel op, maar ik heb op zich geen persoonlijke blog. Wat ik vertel over boeken op mijn blog, zou ik ook aan een wildvreemde op de trein vertellen bv.
Ik blog anoniem, al kriebelt het steeds meer om in het echt te kunnen bloggen..
De reden voor anoniem bloggen wat toen der tijd mijn schaamtes en gevoelens te kunnens schrijven.
Nu heb ik daar niet zo veel last meer van.
Liefs!!
Ik hanteer één regel: alles wat ik blog, zou ik bij wijze van spreken op een overvolle trein vertrellen waar zowel mensen kunnen zitten die mij kennen en die mij niet kennen.
Ik heb vroeger wel onwijs persoonlijke dingen op mijn blog geplaatst die ik naderhand maar had verwijderd. Nu blog houd ik er wel rekening mee met wat ik online zet. Sommige dingen hoeven niet persè online denk ik dan.
Hmm, goed artikel. Ik denk er eigenlijk helemaal niet zo bij na. Nu heb ik ook nog niet echt veel bezoekers, maar het is wel iets om over na te gaan denken..
Ik blog nooit zonder toestemming van het lijdend voorwerp. Dat geldt ook voor het plaatsen van foto’s. Verder schrijf ik wel gewoon wat ik leuk vind al zal ik nooit mijn vuile was buiten hangen. Darr is mijn weblog niet voor!
Bij mij is het andersom, ik ben heel voorzichtig begonnen en laat steeds meer toe.
Een echte dagboek zal het nimmer worden, daar waak ik voor, maar af en toe heeft het er verdomd veel van.
eigenlijk wel
Ik blog best bewust, maar ik ben ook heel open. Mensen mogen veel van me weten. Ik blog niet over familie of vrienden. Ik vertel nu wel honderduit over mijn huis inclusief foto’s, en mensen die in dezelfde stad wonen als ik zullen nu precies weten waar ik woon maar ik ga volgende maand toch verhuizen. Mijn nieuwe huis zal ik niet zo uitgebreid showen.
Ik zet er eigenlijk nooit namen op van vrienden of familie, ook gebruik ik mijn lief zijn naam niet. Ik plaats foto’s maar dan alleen van mezelf, en anders met toestemming van diegene die op de foto staat. Ja, ik probeer er wel om te denken.
Liefs, Swaen
Heel begrijpelijk! Ik zet eigenlijk nooit familie of vrienden op mijn blog; zij hebben er niet om gevraagd. En over mezelf vertel ik ook niet zoveel; ik vind de plekken waar ik kom en de mensen die ik daar ontmoet iets interessanter 😉 Mooie nieuwe (?) lay-out trouwens!
Dankjewel voor je compliment!
Ik vind het goed dat je hier over na hebt gedacht en dat je hier bewust mee bezig bent!! Mijn blognaam is voor+achternaam, maar daar sta ik ook volledig achter. Ik heb facebook, twitter enz. dus die blognaam maakt me dan ook niets meer uit ;)!
Hmm, ik ben denk ik wel heel open op mijn blog. Maar er zijn ook dingen die ik achter houd, zoals bijvoorbeeld het feit dat ik momenteel flink wat gezeik heb met iemand. Dat ik via Whatsapp ‘bedreigt’ werd door een voor mij onbekend nummer. Aan de ene kant wil ik het van me af schrijven, maar aan de andere kant weet ik dat er veel mensen uit mijn privé leven (stiekem) meelezen en zeg ik er daarom maar niks over. Mensen vinden me dan een zeur, negatief en ik krijg dan alleen maar meer op mijn dak. Nee, dat laat ik dan bewust achter. En als ik over ander schrijf, gebruik ik meestal gewoon een ‘simpele’ beschrijving (de vriendin van een goede vriend) of hun voorletter. Tenzij ze al eens gezegd hebben dat ze het niet erg vinden.
Ik blog heel bewust, en als ik iets vertrouwds wil delen doe ik dat achter een ww. Bijvoorbeeld foto’s van, of waar herkenbare punten op staan.
Ik blog in principe wel bewust, althans ik let wel op waar ik over blog en zal zeker niet alles online zetten. Foto’s plaats ik eigenlijk alleen van mezelf en van vriendlief (wiens naam ik niet noem…), van vrienden alleen na toestemming maar meestal doe ik het niet eens omdat het tenslotte mijn blog is. Ik vertel wel open dat ik een blog heb dus familie/vrienden/collega’s lezen mee en dat vind ik prima, omdat ik me daar toch niet negatief over uit zal laten en zaken die ik liever niet met jan en alleman wil bespreken, worden ook niet besproken…
ik blog onder een pseudoniem, en da’s wel handig
Ook al zou ik zelf wel wat meer persoonlijke foto’s willen delen op mijn blog, iets waar vrouwlief absoluut niet voor te vinden is. Om de rust te bewaren doe ik dat dan ook zelden… 😉
Groetjes!
Ik blog vanaf het begin eigenlijk al heel bewust. Ik post alleen foto’s van mijzelf en verder vooral van weheartit.com waar ik dan ook plaatjes zonder gezichten vandaan haal. Prive dingen over werk plaats ik achter een wachtwoord en ik denk goed na over de informatie die ik neer zet. Bewust bloggen is helemaal niet zo een gek idee.
Wat een goede vraag!! Ik blog bewust, ehh ontzettend bewust! Op mijn blog staat onder het kopje ‘over mij’ alleen mijn voornaam (geen achternaam!), een aantal karaktereigenschappen en wat mij bezighoud. Dit staat er niet in zinnen, maar in woorden in een woordveld. Hierdoor blijft het vrij oppervlakkig. Ik plaats geen foto’s van mezelf op mijn blog en al helemaal geen foto’s van anderen. Ik ben leerkracht en wil mijn privéleven en mijn werk zoveel als mogelijk gescheiden houden. Vandaar ook dat ik anoniem ben. Ik wil niet herkenbaar zijn voor kinderen en/of ouders. Mensen in mijn omgeving reageren wel eens op artikelen, maar weten dat ze geen privégegevens en (bij)namen van mij in de comments mogen zetten.
Ik plaats eigenlijk alles er wel op, alleen sommige dingen met een wachtwoord.
Nou ja alles.. dat dan ook weer niet, maar toch wel veel..
En dat doe ik bewust hihi.
Zet er niets op wat mensen niet mogen weten 😉
Ik ben redelijk open over mijn leven op mijn blog maar dan vooral over gekke dingen die ik mee maak, studiekeuze en mijn gezondheid. Maar daar staat tegenover dat ik geen foto’s van mezelf op mijn blog heb staan en mijn achternaam is ook nergens te vinden 🙂
Ik blog inmiddels anoniem. Niet omdat ik niet wil dat mensen weten wie ik ben, maar puur omdat ik niet wil dat bijv. bedrijven waar ik solliciteer op mijn blog terechtkomen als ze mijn naam googelen. Ik moet zeggen dat het wel goed bevalt.
Ik blog ook niet bewust, meer wat ik kwijt wil daar blog ik over, voel me vruij op mijn blog.
Ik ben er ook wel erg bewust mee. In het begin postte ik ook geen foto’s van mijzelf, maar ik merk toch dat het toch ook leuk is om persoonlijk te schrijven en foto’s te laten zien. Het maakt je blog tastbaarder. Mijn vrienden en familie zullen op mijn blog niet voorkomen. Ook mijn achternaam zal niet op mijn blog te vinden zijn.
Ik heb eigenlijk tot nu toe ook nauwelijks lezers die ik persoonlijk ken. Een enkeling heb ik het verteld. Maar nu ik een eigen domein heb, vertel ik het toch sneller. Maar merk dat ik dat toch gek vind. Ik post onderdelen van mijn studie, waar best persoonlijke dingen in zitten. Dingen die ik niet snel laat zien aan vrienden, maar wel op mijn blog. De afstand die mijn blog heeft vind ik wel fijn!
Ik blog zeker weten bewust. Sinds kort laat ik wel veel meer foto’s van mijzelf zien, puur omdat ik dit in het begin niet durfde. Maar verder heel m’n sociale leven laat ik er wel buiten, evenals prive situatie (waar vooral bekende mensen dan weer nieuwsgierig naar zijn en dit proberen te achterhalen op mijn blog 😉 ) en m’n werk. Sowieso heb ik beroepsgeheim dus niets om op mijn blog te vermelden. 🙂 Verder merk ik wel dat bezoekers het vaak leuk vinden dat ik wat persoonlijke artikelen online zet, maar dat gaat dan puur over mijzelf en ik bepaal daarin wat ik wegzet. Zo heb ik nu wel een update online staan over mijn gezondheid (wat ik normaal nooit doe) maar meer om duidelijkheid te geven waarom het een tijdje stil was op mijn blog.
Alles wat ik post is publiek toegankelijk, en ik post ook wel af en toe persoonlijke dingen, maar ik zet zeker niet eender wat op de blog.
Ik blog wel bewust. Je weet nooit wie er mee kijkt en dat vind ik soms ook best een eng idee. Maar als je weet dat je geen rare dingen online zet, kan er ook niet zoveel gebeuren. 😉
Ik blog vrij open en persoonlijk, maar houd inderdaad altijd in mijn achterhoofd dat iedereen mee kan lezen. Daarom noem ik vrienden altijd alleen met de eerste letter van hun voornaam en als ik herkenbare foto’s van hen plaats, vraag ik altijd om toestemming. Ik denk dat ik op zich wel een mooie balans heb tussen bewust bloggen en toch veel kunnen delen met lezers. Ik heb ook nog nooit gewerkt met ‘slotjesblogs’ ofzo. Als ik wil dat (bepaalde) mensen bepaalde blogs niet lezen, blog ik er gewoonweg niet over.
Zelf ben ik wat opener gaan bloggen de laatste tijd, en dat bevalt me wel. Mijn naam gebruik ik niet (maar kwam mijn naam in een link naar mijn blog tegen onlangs!?) en ook mijn vriend heeft een schuilnaam. Foto’s plaats ik sinds kort af en toe.
Mijn reissite is vrij open; met foto’s en namen. Ik vertel er zelfs hoeveel ik ongeveer uitgeef aan het reizen, maar dat is omdat ik deze informatie graag wil delen en zo mensen wil helpen.
Mijn blog is dus echt niet anoniem, wat een ander niet mag weten blog ik gewoon niet over, ook plaatst ik foto,s van mijn kinderen en wanneer ik iets anders heb dan vraag ik altijd of degene bezwaar heeft als ik er een blog over maak inclusief foto,s.
Ja, ik hou ook wel rekening met bepaalde persoonlijke dingen tevens wil mijn man echt niet op het internet ook niet als het afgeschermd is, wel jammer maar ik respecteer zijn keuze
De meeste mensen/vrienden/familie lezen mijn blog wel eens. Daarom let ik wel op wat ik schrijf, foto’s van anderen worden alleen met toestemming geplaatst. Maar van mij hoeft het allemaal niet zo anoniem. Ik schrijf ook best persoonlijke stukken erop en ach ik heb er nog nooit problemen mee gehad..
Mijn blog is deels anoniem, maar ik blijf het altijd lastig vinden. Je zult mijn blog niet vinden als je mijn naam zoekt op Google en er staan geen foto’s van mezelf op, dat vind ik fijn 🙂
Mijn blog is niet anoniem, ik let wel op wát ik blog.. Zo plaats ik ook geen foto’s van mijn kinderen en blog eigenlijk alleen over producten, diensten of artikelen.. soms een persoonlijke tag maar geen namen en foto’s van bekenden…
Aangezien ik blog op de homepage van mijn bedrijfje staan wel mijn naam, en adresgegevens en telefoonnummer op mijn blog..
Ik blog bewust niet onder mijn eigen naam. Maar na eerdere ervaringen ben ik wel behoedzamer geworden in de onderwerpen die ik aansnijdt en houd ik het wat luchtiger dan op mijn vorige blog. Ik probeer toch zo positief mogelijk te zijn. Volgens mij lukt me dat aardig 🙂
Ik denk dat je niet alles op het web hoeft te zetten om toch leuk te kunnen bloggen. De mindere dingen deel ik dan wel met Senior. Vind ik toch het beste.
Je weet inderdaad maar nooit wie er meeleest…. Toch goed om je bewust van te zijn 🙂
Ik blog niet anoniem en mensen mogen ook wel weten dat ik het ben. Dingen waarvan ik niet wil dat anderen het weten plaats ik niet en blogs over werk gaan altijd achter een wachtwoord.
Ik vind het heel goed dat je hier ook rekening mee houdt! Ik blog zelf een beetje bewust, veel dingen deel ik niet, maar af en toe deel ik wel dingen
dan = dat. ^^
ik ben me bewust van het feit dat er gevolgen en zelfs gevaren kunnen zitten aan het online plaatsen van bepaalde informatie, maar aan de andere kant, met alles wat tegenwoordig kan, als iemand echt iets over je te weten wil komen, krijgen ze dan sowieso wel voor elkaar.
Alle mensen in mijn omgeving weten dat ik blog. Er zijn wel meer Eva’s in Nederland of in het dorp waar ik woon dus ik maak me niet zo druk. Verder blog ik alleen de positieve dingen over mijn werk/stage.
nee, want dat wat ik niet wil loggen log ik niet
De naam van mijn vriend gebruik ik niet op mijn blog, en mijn achternaam ook niet. Volg je me op twitter of facebook dan weet je die waarschijnlijk wel! Daarnaast plaats ik niet zomaar herkenbare foto’s van familie of vrienden, alleen van mezelf 🙂 Ik heb daar geen moeite mee, maar mijn familie en vrienden vragen er natuurlijk ook niet om :p Een wachtwoord gebruik ik niet, als ik iets te persoonlijk vind om te bloggen, dan doe ik dat niet (al heb ik daar weinig moeite mee, haha!)
Mijn blog is niet anoniem, als je mij googlet, heb je me zo gevonden. Maar mijn blog is voor mij ook een manier om mezelf te profileren. Ik houd er uiteraard wel rekening mee waarover ik schrijf, dat het niet te persoonlijk wordt.
Ja, dat is het bij mij ook wel, een manier om mezelf te profileren en mijn werk te laten zien. Verder noem ik geen namen van anderen (tenzij ze dat willen om zichzelf te profileren, haha).
ik vind het heel goed dat je hier mee bezig bent. ik houd er ook rekening mee, de naamvan mijn man gebruik ik wel volledig, maar ik gebruik bewust geen foto’s van onze dochter.
Mijn blog is ook anoniem, hoewel veel vrienden er wel vanaf weten. Ik vind dat wel een prettige gedachte, dat ik, mocht het er ooit op aankomen, me kan beroepen op “it wasn’t me”.
Ik blog bewust. Mensen mogen wel weten waar ik woon en hoe ik heet, maar ik wil daarmee niet gevonden kunnen worden via Google.
Ik denk er vaak overna, vooral omdat mensen op mijn werk ook achter de blog van mij zijn gekomen. Zo heb ik wel een week nagedacht over het bodieboost of ik dit wel online wou zetten. Meestal komen er zoizo geen foto’s van anderen online, en als het zo is dan zet ik de persoon met de rug op de foto. Zoals meneer F.