Recensie: De laatste schreeuw

Ik heb heel lief van vriend een boek gekregen.

Kate Brady – De laatste schreeuw
Hij drukte de opnameknop in en ging op zijn knieën naast de ballerina zitten. De cassetterecorder nam haar gejammer op, dat nu door haar gebroken kaak vervormd werd maar toch nog prachtig klonk, en haar angst bereikte een hoogtepunt toen hij zich over haar heen boog.
Nog maar een paar schreeuwen te gaan.
Klik. Bandje vol.

Hij opende zijn ogen en bekeek zijn werk. Goed genoeg. Hij pakte zijn .38 Ruger uit zijn tas en veegde de slaap van de vrouw schoon. Ze lette helemaal niet meer op hem en haar gegil was afgezwakt tot snikken in haar ademhaling, alsof ze besefte dat het afgelopen was. Chevy mat twee centimeter recht omhoog, markeerde de plek met een wenkbrauwpotlood en zette de loop van het pistool er precies op.


Nog 1453 kilometer…
Hij is net vrijgekomen uit de gevangenis. Hier heeft hij zeven jaar op gewacht. Het duurt nu niet lang meer.
Nog 876 kilometer…
Door haar getuigenis belandde hij achter de tralies. Nu is het tijd voor wraak.
Nog 305 kilometer…
Voor haar werk taxeert Beth Denison antieke voorwerpen en meubelen. Als ze de opdracht krijgt een set antieke porseleinen poppen te taxeren, heeft ze geen idee dat dat het begin is van een beangstigend kat-en-muisspel.
Nog 161 kilometer…
Dan worden de gruwelijk toegetakelde lichamen gevonden van enkele jonge vrouwen. De beschadigingen op de poppen die Beth onderzoekt, vertonen griezelige overeenkomsten met de verminkingen van de slachtoffers.
Nog één schreeuw verwijderd…
Hij is dichterbij dan ze denkt. Wordt Beth het laatste stuk uit zijn magnifieke collectie?

Update: Tot nu toe (4 hoofdstukken) vind ik het echt een spannende aanrader. Je blijft geboeid lezen en leest mee in de gedachtes van de moordenaar in zowel die van het ‘komende slachtoffer’.

Rating: ★★★★★