Online alles delen anno 2017 is niet heel raar. Alles gaat tegenwoordig digitaal en het is eigenlijk niet meer weg te denken uit deze generatie. Ik schreef al eerder een artikel over het altijd maar online zijn, en dat ik dit jammer vind. Ook ben ik vaak bezig online met mijn blog, een hobby die groter en groter is geworden de afgelopen jaren.
Ik blog bewust, iets wat best nog wel lastig is met een persoonlijk lifestyle blog. Dit heeft soms nadelen maar ook zeker voordelen. Ik sta bewust stil met wat ik wel en niet wil delen op mijn blog.
Je hoort wel eens: Dat online leven ziet er prefect uit. Mensen posten alleen maar de gelukkigste momenten, de mooiste foto’s en de fijnste herinneringen. Ik maak me hier ook zeker wel schuldig aan. Juist, omdat ik altijd een erg positief ingesteld persoon ben. Ik zie dus ook graag alleen de positieve dingen en besteed hier graag aandacht aan. De negatieve dingen zijn er ook, maar druk ik bewust naar de achtergrond.
Tevens weet je nooit wie er online meeleest. Ergens vind ik het prettig dat mijn gehele voor/achternaam niet op mijn blog te vinden zijn. Dat mensen die de naam van mijn straat, woonplaats en man weten. Gewoon, om dit stukje voor mezelf te houden. Het is immer mijn blog en ik kan delen wat ik wel en niet wil.
Zo probeer ik ook altijd het positieve te zien. We zijn super blij met onze nieuwe woning, en ik heb er bewust voor gekozen alle rompslomp die we hier hebben gehad niet online te delen. Niet omdat ik dit niet graag deel, of jullie niet op de hoogte wil houden. Maar meer omdat ik er geen behoefte aan heb. Plus het feit dat ik de afgelopen tijd er best wel boos en verdrietig om ben geweest. Ik wilde me juist op de fijne dingen concentreren en genieten van deze mooie, grote, nieuwe stap. Iets wat nu gelukkig al een stuk beter gaat.
Ik denk dus niet zo snel dat mensen alleen de fijne dingen posten om te laten zien hoe leuk ze het hebben. Maar er hetzelfde instaan als ikzelf: deze mooie momenten/dingen/gevoelens posten om er even extra van de genieten & bij stil te staan.
Hoe ga jij om met je privacy en deel jij echt álles online? Waar trek jij de grens?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Ik denk er eigenlijk nooit over na. Mijn weblog is eigenlijk zoals ik zelf ook ben. In het echte leven vertel ik ook heel veel over mezelf. Geen idee waarom eigenlijk…
Ik ben het met je eens. Ik deel niet alles op mijn blog ivm privacy.
Familie en vrienden benoem ik alleen op het moment dat ze daar toestemming voor hebben gegeven. Mijn vriend bijvoorbeeld vindt het totaal niet erg als ik hem noem of als ik een foto van hem plaats. Natuurlijk trek ik wel een lijn in wat ik wel en niet deel en op wat voor manier ik over datgene praat. Zo heb ik bijvoorbeeld wel een heel artikel geschreven over mijn vader z’n strijd tegen kanker en zijn overlijden, maar voor het plaatsen heb ik mijn moeder en zussen eerst om toestemming gevraagd. Toen is het een en ander bijgeschaafd en kon het online. Als ik ergens over twijfel bespreek ik het gewoon met iemand anders en als ik er echt niet uit kom, laat ik het gewoon achterwege. Het belangrijkste is dat ik me zelf prettig voel bij wat ik deel en dingen die ik niet online wil gooien deel ik met familie en vrienden of schrijf ik ergens op om het toch even van me af te kunnen zetten.
Ik vind het niet zo erg als mensen mijn voornaam kennen. Ik pas wel op wat ik online deel of niet. Sommige dingen zijn gewoon te privé of te negatief.
Sommigen dingen deel ik inderdaad bewust niet, omdat je inderdaad nooit weet wie er allemaal precies mee lezen. Namen van familie en vrienden zul je bij mij ook niet vinden, net als foto’s van vrienden of familie. Daar ben ik ook heel selectief in. Heel af en toe ga ik wat persoonlijker, zoals met mijn winterdip maar ook dan vaak nog met een knipoog. Voor de rest is alles zoals het ook echt is en stel ik mijn leven niet anders voor dan zoals het is.
k’probeer zoveel mogelijk prive en hobby gescheiden te houden.
bv een borduurwerk die ik speciaal voor mij of iemand anders borduur met naam en datum opgeborduurd. Post ik eerst af op mijn blog zonder naam/datum en werk ik daarna verder af 😉 , enz…
Ik heb hetzelfde als jou. En het is soms best lastig, want je wilt je blog wel persoonlijk houden. Maar ik vind het ook niet fijn als alles over mij online te vinden is. Ik denk dat je vooral moet doen wat goed voelt.
Het is best een lastig ding hoor, die grens trekken voor wat je wel en niet wil delen. Ik deel in principe geen namen van familie, vrienden en collega’s, behalve als zij zelf aangeven dat ze dit willen. Ook vertel ik niet precies waar ik woon (hoewel de regio zich wel laat voorspellen omdat ik wel eens over mijn favoriete voetbalclub praat) en werk, maar toch heb ik altijd het idee dat mensen alsnog best veel over me weten door mijn blog.
Ik ben eerlijk maar ik deel niet alles. Mijn man en kinderen laat ik buiten beeld en mijn achternaam ook. Verder deel ik de namen van mijn gezin ook niet. Het is niet erg als dit een keer ergens staat maar ik ga het internet niet vullen met foto’s en namen van mijn gezin.
Respect voor iedereen die dit wel doet en ik lees met plezier blogs waar men wel meer deelt.
Ik vind het zelf ook een beetje touwdansen. Langs de ene kant wil ik mensen graag de kans geven om me wat beter te leren kennen maar ik wil ook niet zomaar alles online plaatsen. Net als jij ben ik ook iemand die graag op het positieve focust en zo het negatieve wil overheersen. Ik merk dan ook dat er niet zo veel kritische of negatieve blogposts verschijnen. Dat doe ik niet om mezelf anders voor te doen maar net omdat het bij me past.
Je hebt groot gelijk en ik sta er denk ik hetzelfde in als jou 🙂 . Mooie dingen delen laten je ze ook beter onthouden en herbeleven. Ik schrijf trouwens niet veel persoonlijks. Alleen 1x in de maand foto’s van de maand.
Lastig. Want ik blog vrij persoonlijk en mijn persoonlijke artikelen worden veruit het meest gelezen. Maar ik trek wel een grens: ik plaats geen herkenbare foto’s van mijn man en kind op de blog of de bijbehorende social media. De naam van mijn dochter noem ik wel, de naam van mijn man niet. Ik vlog niet, plaats geen herkenbare foto’s van ons huis, geef niet aan waar ik werk…maar echte speurders kunnen dat wel achterhalen gok ik. En hele persoonlijke dingen van andere mensen of dingen waarvoor mijn kind zich later zou kunnen schamen deel ik per definitie niet. Hoe ouder ze wordt, hoe meer ik merk dat ik haar daarin wil beschermen.
Zo te horen een mooie balans voor jezelf 🙂 Ik vind je blog erg leuk dus ga zo door!
Ik denk dat de meeste bloggers daarin keuzes maken. Sommigen schrijven erg open en dan heb ik weleens last van plaatsvervangende schaamte. Toch moet er een balans zijn in het beschrijven van dingen die niet lukken, niet alles is perfect, bij niemand. Dat heb jij ook gedaan toen je jouw teleurstelling over de trage verkoop van jullie appartement. Als alles perfect is bij bloggers dan haak ik persoonlijk snel af. Het komt niet menselijk op mij over.
Ik vind dit altijd zo’n ontzettend moeilijke discussie!
Zelf vind ik het geen probleem om alles te delen (met mijn persoonlijke blog is het ook wel gek als je niet wat van jezelf laat zien), maar werk ik bij een bedrijf dat juist WEL moeilijk doet over dat soort dingen.
Hele cursussen over hoe je je Google zoekresultaten moet bijhouden. Waar je onzichtbaar moet zijn (en waar juist niet) en zulke netwerkverslaafde mensen dat compleet onbekende collega’s me bij een eerste ontmoeting wel weten te vertellen dat ze mijn blog lezen.
Such a dilemma!
Ik heb ook een persoonlijk blog maar laat toch sommige dingen zoals namen, foto’s of dergelijke buiten beschouwing. Toch denk ik dat ik een mooie combi heb gemaakt tussen bewust bloggen en tóch persoonlijk zijn. Denk ook dat je er zelf een prettig gevoel bij moet hebben, dan is er niets mis mee.
Ik snap je, maar om te voorkomen dat alles alleen maar goed is in het leven, doseer ik het, zoals mijn val met de fiets van de week, ja dat blog ik, fysio therapie zegt ook al genoeg maar in positieve zin zonder in te gaan hoeveel pijn of last of juist niet heb, alleen dat ik blij ben en dat ik gewoon een leuke band heb met… de lol die we ondertussen hebben.
En daarnaast liever alleen maar de mooie momentjes plus net als bij jou, bescherm ik mijn familie op hun verzoek. Wat ik kan begrijpen, maakt het soms ook best lastig omdat je toch iets wilt delen wat juist leuk is, maar tegelijk weten ze dat ik blog, en vraag ik eventueel om toestemming, vooral als het om babynichtje gaat, ik vraag altijd of ik een bepaalde foto eventueel mag plaatsen 😉
Kortom, gedoseerd laat ik weten dat het niet altijd paise en vree is, maar jij doet dat ook echt wel, de vraag is, of mensen tussen de regels kunnen lezen maar ook, zich kunnen inbeelden wat er bij iets kan komen kijken, zoals bijv. jullie nieuwe huis, natuurlijk gaat dat ook met ups en downs! Gelukkig is het up, i just know, en kun je gewoon verder met je ritme vinden en langzaam aan je leven invullen zoals jullie het willen hebben!
X
Dank voor je uitgebreide reactie! Het is ook zeker het vernoemen waard van iets ‘negatiefs’ dit hoort er nou eenmaal ook bij in het leven. Echter kies ik er toch 9 van de 10 keer voor om een positieve insteek te hebben en ook te leren van de negatieve dingen en hier juist weer iets positiefs uit te halen. En ik benoem het inderdaad tussen de regels door 😉 Sommige dingen gaan niemand wat aan vind ik persoonlijk of ben ik liever ‘live’ mee aan de slag dan dit online met jan-en-alle-man te delen. Ups en downs horen inderdaad bij een nieuwe woning, alleen hebben wij wel erg zure (en onnodige) dingen meegemaakt. Maar, wat ik al zei daar leer je van en we zijn heel erg gelukkig hier en dáár gaat het om<3
Ik bewaak enerzijds ook m’n grenzen, anderzijds heeft het bloggen me als mens ook veranderd (in positieve – ! – zin). Daardoor ook al eens een iets persoonlijker verhaal, iets dat me persoonlijk heeft geraakt… doch dat is zeker niet de rode draad doorheen m’n blog. Ik heb ook een blog etiquette 🙂 waarbij ik net zoals jij geen foto’s zal posten die tè persoonlijk zijn, geen persoonlijke privé gegevens enz. Met veel herkenbaarheid en interesse komen lezen.
Ik deel vrij veel online, zeker op mijn blog, en ik stel me daardoor vrij kwetsbaar op. Maar ook ik heb mijn grenzen. Mijn volledige naam staat niet op mijn blog, al kan je die wel makkelijk vinden. Ik let ook op met foto’s delen en ik blog zelden over een ander, zoals door te bloggen over mijn vrienden of het werk. Ik spring vooral bewust om met persoonsgegevens.
Negatieve dingen deel ik echter wel. Ik geloof niet dat het negatieve negeren zorgt voor meer positiviteit. Ik geloof wel dat tonen en accepteren dat het deel uitmaakt van het leven, je net leert omgaan met tegenslagen. Ondanks tegenslagen waar ik verdrietig of boos om kan zijn, kan ik toch blijven genieten van het leven. Ik ben zelfs soms een beetje dankbaar voor mijn tegenslagen voor wat ik eruit heb geleerd. En soms leer ik er niets uit en ook dan mogen ze er gewoon zijn.
Schrijven over wat een tegenslag met me doet, werkt voor mij trouwens therapeutisch. Het versterkt de emotie niet. Integendeel, ik heb ze erkent en ze krijgt een plekje, waardoor ik ze vaak beter kan loslaten.
Maar sommige dingen komen ook in mijn dagboek of bij vrienden terecht omdat ik niet vind dat de wereld ermee te maken moet hebben 🙂
Het is ook zeker niet zo dat ik de negatieve dingen vermijd, deze horen nou ook eenmaal bij het leven. Echter leg ik er niet de nadruk op online (zowel op mijn blog als social media) Je leert inderdaad er sterker uit te komen met tegenslagen en ik benoem vaak kort dit stukje erbij. Schrijven is iets therapeutisch dus kan me voorstellen dat iets ‘negatiefs’ delen ook maakt dat je het van je af kan schrijven of relativeren. Echter werkt dit voor mij niet zo 🙂
Bedankt voor je uitgebreide reactie!
Ik denk dat je best wel een verschil ziet tussen iemand die zich anders voor doet of perfect voor wil doen (dus alleen maar schitterende foto’s plaatst om te laten zien hoe perfect alles geregeld is, ondanks een FT baan, 3 kinderen, een relatie, een hond en etc.) en de ander die daar realistisch in is, maar zich gewoon wil concentreren op leuke dingen. En waarvan mensen echt wel snappen dat er eens iets mis gaat of dat je een bad hairday hebt of dat je ruzie had met je partner over het wel/niet buiten zetten van het vuilnis.. Dus ik vind niet dat je je schuldig maakt aan alleen het positieve laten zien. Soms ben je gewoon van nature een positief persoon en daar ligt dan ook de nadruk op. Logisch dat als je dan persoonlijk blogt, het voornamelijk daar over gaat 🙂
Ik ben ook persoonlijk. Althans, dat denk ik wel. Al schrijf ik tussendoor ook graag over maatschappelijke onderwerpen, mijn eigen visie komt wel duidelijk naar voren. Ik probeer bij het bloggen dicht bij mezelf te blijven en ik ben nu eenmaal ook een positief ingesteld persoon. Dat dicht bij jezelf blijven herken ik ook bij jou (en dat vind ik dus super fijn). En dat gaat prima, zonder álles bloot te geven.
Mijn grens? Ongeveer dit:
– niets waar ik mijn kinderen mee schaad of waar ze zich later voor hoeven te schamen
– ik respecteer de privacy van mijn naasten
– niets wat schadelijk kan zijn voor mijn werk (mezelf of mijn werkgever)
– ik schrijf onherkenbaar over mensen (mocht iemand in de persoonlijke sfeer me geïnspireerd hebben) en houd het neutraal. Ik schrijf mijn visie, maar zonder oordeel naar een ander toe
Mooi om te zien dat alle punten die je over je blog beschrijft, wel degelijk herkenbaar zijn. Je bent dus zeker goed bezig, aangezien ik bij alles *JA* zat te knikken. Ik denk ook dat ik van nature het gewoon liever over de positieve dingen heb, om zo ook in het leven te staan. Hier voel ik me een stuk prettiger bij 🙂 Dank voor je uitgebreide reactie!
Dat is juist het mooie aan een eigen blog hebben. Dat je alles lekker zelf bepaald 🙂 Voor iedereen ligt die grens ergens anders. Ik deel denk ik vrij veel, maar er zijn toch genoeg dingen die ik bewust níet deel.
Niet alles.
Ik bescherm mijn familie.
Mijn kinderen komen wel voor in mijn stukjes en soms ook in foto’s, maar dat is beperkt en er is steeds goed over nagedacht en een overweging gemaakt…
Ik herken me heel erg in wat je schrijft. Ook ik schrijf op mijn blog bijna alleen over de positieve dingen. Dat doe ik eigenlijk vooral uit zelfbescherming. Ik ben best wel gevoelig voor een negatieve spiraal en als ik eenmaal over negatieve dingen ga beginnen, spoort dat me alleen maar aan om daar nóg meer bij stil te staan. Door me te focussen op het positieve, merk ik dat ik buiten mijn blog om meer aandacht besteed aan wat wel mooi en leuk is 🙂 Verder deel ik niet mijn achternaam, woonplaats of psychische probleempjes op mijn blog. Daarnaast ben ik, denk ik, best wel open.
Nee, ik deel ook niet alles online. Eerst had ik een foto online staan bij mijn profiel, deze heb ik er af gehaald of aangepast. Daarnaast deel ik ook niet mijn volledige naam, al zullen sommige lezers deze wel weten. Hele persoonlijke dingen deel ik niet, simpelweg omdat ik geen prater ben en ik het gewoon heel moeilijk vind. Ik zou het graag soms wat persoonlijk willen maken, maar ik loop telkens vast. Een puntje voor in de toekomst 🙂 . Liefs.x
Helemaal begrijpelijk als je het mij vraagt! Ik zet ook niet alles online; ben zelfs van een persoonlijke blog gegaan naar een blog waarop ik liever interviews plaats dan over mezelf schrijf. En dat idee van het alleen praten over positieve dingen herken ik ook heel goed. Ook ik wil alleen positiviteit verkondigen via mijn blog; dat is gewoon de insteek die ik uitgekozen heb. Ik denk dan ook niet dat het echt erg is dat dit online gebeurt. Zolang iedereen altijd maar in het achterhoofd houdt dat ook de mensen waarvan hun leventje perfect lijkt weleens een rotdag hebben. (Al is het soms best moeilijk om je dit te realiseren).
Mooi om te zien dat je ook graag de positieve insteek laat zien/horen op je blog. Je hebt inderdaad vaker interviews en dergelijke online staan. Dank voor je uitgebreide reactie!
Lastig onderwerp dit altijd hè? Ik kies er bewust voor om heel veel wel te delen, maar dat zijn wel allemaal hele persoonlijke dingen van mijzelf. Wat ik dus niet deel zijn dingen die voor anderen ook persoonlijk zijn, irritaties met mijn vriend, de relatie met mijn ouders, issues van vriendinnen. Voordat ik mijn blog begon vorig jaar heb ik wel met mijn vriend overlegd, en we kwamen al snel tot de conclusie dat het makkelijker was als ik gewoon zijn naam en hoofd ook zou gebruiken in mijn posts, anders vind ik het moeilijk om heel persoonlijk te zijn, hij is daar zo’n groot onderdeel van. Ik heb hem toen wat voorbeelden laten zien van posts en hij was gelukkig heel enthousiast!
Er zijn genoeg dingen die ik niet deel. Straatnaam zou ik niet snel delen, mensen die er niet om gevraagd hebben hou ik buiten mijn blog.. Politieke voorkeur en dat soort dingen laat ik ook allemaal lekker buiten beschouwing. Hoewel ik nog best open ben over alles hou ik ook genoeg voor mezelf 🙂
Mijn achternaam deel ik ook bewust niet en sommige dingen blog ik ook niet of niet uitgebreid. Gewoon omdat ik dat niet zo fijn vind en soms ook niet de behoefte heb om de mening van een ander te horen. Soms doe je dingen met een bepaalde reden op die manier, wat een ander daar aan vind is gewoon niet interessant.
Ik kijk ook wel een beetje uit met wat ik schrijf, ik ben nogal impulsief dus ben geneigd om veel te delen!
Mijn achternaam staat wel online, dat is omdat ik beschikbaar ben als freelance copywriter. Anders had ik wel anders besloten. Herkenbare (vooraanzicht) foto’s van mijn zoontje plaats ik niet. Hij kan immers nog niet beslissen wat hij er mee wil.
Ik deel niet alles online. Ik blog niet onder mijn volledige naam, maar voor mijn lezers is die niet moeilijk te vinden en dat vind ik oke. Maar andersom wil ik niet dat je meteen op mijn blog komt als je mij googelt, want zo veel komt mijn naam niet voor, vandaar.
Ik deel geen foto;s en namen van anderen zonder toestemming, en er zijn ook gewoon stukjes uit mijn leven die ik niet deel. Financien bijvoorbeeld. Niet iedereen hoeft alles te weten.
Ik zet ook niet alles online. Mijn voornaam (en die van mijn man, met zijn toestemming) wel, achternaam niet. Mensen mogen weten in welke stad ik woon, maar niet in welke straat. Er zijn veel dingen die ik, net als jij, niet deel. Niet omdat ik denk dat mensen alleen de positieve dingen willen horen, maar omdat mijn blog een stukje is dat ik positief kan houden, en omdat er dingen zijn die ik gewoon niet wil delen met iedereen.
Ik deel zeker niet alles online. Ik schrijf soms wel wat persoonlijke blogs maar niet ál te persoonlijk. Mijn man en de rest van de familie komen er helemaal niet in voor. Om de privacy.