Persoonlijk | 5 Dingen waarvan ik nog steeds niet kan geloven ze te hebben gedaan…

Er zijn van die dingen waarbij ik heel hard altijd riep: NEE JOH. Ik? Neeeeee dat ga ik écht niet doen of is niets voor mij ‘Dat kan ik vast niet zelf..’ Maarja het leven veranderd en een aantal dingen staan wel op ‘mijn-gedaan’-lijstje. Ondanks dat dit dingen zijn die ik liever nooit/niet meer doe of weinig aan vond…

Zwangerschap / bevalling
Deze kan uiteraard niet ontbreken in dit rijtje. Als ik terug denk aan mijn zwangere buik, zwangerschap 38 weken en de bevalling.. Dat ik DAT allemaal gewoon even heb gedaan. Vooral voor iemand die eerst geen kids wilden, naar een geboren mama als mag ik het zelf zeggen. Of het nooit anders is geweest. Ik kijk soms foto’s terug van mijn zwangerschap of van toen Noa net geboren was… Echt bizar om te zien hoe mijn buik zich ontpopte als een waar thuis voor ons kleintje.

Achteraf had ik er meer van moeten genieten. De kleine momentjes. Maar ik heb mijn zwangerschap van begin tot het einde niet als positief ervaren, juist het tegenovergestelde. Toch vind ik het echt bizar om na te denken wat en hoe mijn lichaam dit allemaal maar heeft gedaan zowel mijn zwangerschap, bevalling als het herstel ervan. Benieuwd naar artikelen over mijn zwangerschap? Deze kan je lezen in de categorie #babypeanut Ook benieuwd naar artikelen over het moederschap? In de categorie MOM’s life deel ik hierover alles.

Brug in Oostenrijk
In 2018 gingen wij met mijn schoonfamilie richting Oostenrijk. Daar hadden ze ook een toffe brug: Highline179. Lengte: 406 meter. Hoogte: 114,6 m!! Leek me heel tof om hier overheen te gaan. Zoals je ziet op de rechter onderstaande foto was ik heel blij aan het begin van de brug. Ik heb namelijk geen hoogtevrees en heb ook nooit echt angst ervoor gehad. Totdat ik erop liep. MAN WAT ENG WAS DIT ZEG. Ik heb me dan ook eroverheen gewaagd door me aan de zijkant vast te houden. De brug geen heen en weer door de wind en het voelde letterlijk of je echt geen vaste grond onder je voeten had. Met kloppend hart kwam ik aan de overkant. Van overmaat van ramp kwam ik erachter dat je alleen op DEZE MANIER WEER TERUG KON. Adem in adem uit. In een rechte lijn, weer vasthoudend aan de rand terug gestapt. Nooit meer. Als ik dus ooit nog een hoge brug zie… No thank you.

Piercing laten zetten
Ik, degene die bang was voor naalden. Maar ik had het in mijn hoofd ik wilde graag een piercing. Van mijn ouders mocht ik hem pas als ik mijn 2de oor gaatje liet schieten (waarvan ze dachten dat ik het nóóit zou doen – lees deze heb ik ook allemaal gevoelt) maar kwam er dan toch mee thuis 😉 Een neuspiercing. Ik snap nog steeds niet WAAROM MENSEN DAT DOEN. AU. Au. Nog meer au. Het was echt een vreselijke ervaring en heb ondanks dat ik er blij mee was, eerst 180 keer gezegd ‘Waarom doen mensen dit?!’ Je voelt er niets van… Nee nee… Daarbij dacht ik tijdens het zetten alleen maar: Stil zitten, stil zitten anders prikken ze mis of op verschillende plekken haha. Ik heb deze piercing ongeveer een jaartje gehad en hem helaas eruit moeten halen in 2007. Hij was 9 van de 10 keer ontstoken en dat was ik op een gegeven moment zat. Uiteindelijk zie je er niets van op mijn neus dat ik hem heb gehad. Gelukkig hebben we de foto’s nog inclusief peace teken (want dat was hip in mijn tienertijd) en mijn kleurspoeling in mijn haren…

Wisselen van baan (uit m’n comfort zone)
Altijd heb ik in de kinderopvang gewerkt en besloot een andere richting op te gaan. Een baan in een zelfde soort sector maar heel ander werk. Een kantoorbaan en intakes bij mensen thuis. Weekend diensten, nachtdiensten. Kort gezegd: ik werd er niet gelukkig van. Na een half jaar werd mijn contract niet verlengd en voelde ik eigenlijk alleen maar meer opluchting en was ik wel een beetje verdrietig. Weer de stress van het vinden van een baan in korte tijd… Maar dit heeft wel gemaakt dat ik weet dat ik nu écht op mijn plek zit en mijn droombaan heb. Werken met kinderen is voor mij gewoon de leukste baan die er is.

Waarom deze bovenstaande foto erbij? Omdat dit het moment was dat ik weer werkloos was. Ik, ondanks dat ik het geen leuke baan vond lastig vond om geen zekerheid te hebben. Omdat M. me toen gewoon eventjes meenam naar het strand en daar met me liep. Zonder enig woord. Met een arm om me heen. Mijn rots. Hoewel het jaren geleden is, is dit moment me dierbaar en me zeker wel bijgebleven. Ik voelde me na deze fijne strandwandeling stukken beter en ben toen vol moed gaan solliciteren en deze baan heb ik dus nu nog steeds.

Zelf dingen in elkaar zetten
Oke ik heb een timmerman in huis he, dus ik doe eigenlijk weinig zelf. Of laat ik het zo zeggen: ik mag weinig doen en soms wil ik weinig ervan doen. Het ziet er altijd zo simpel uit maar ik ben altijd uren bezig. Zodra ik er aan begin heb ik er meestal al spijt van. Maaaaaaar naderhand ben ik wel mega trots, iets wat ik hier uiteraard ook graag deel 😉

Het onderstaande speelhuisje voor Noa zetten ik HELEMAAL ZELF in elkaar toen we in lockdown zaten als gezinnetje. M. lag dus ziek op bed en ik wilde graag wat in de tuin hebben voor Noa, aangezien hij niet naar buiten mocht. Bloed zweet en tranen en ‘Waar ben ik aan begonnen’ schoten vaak door m’n hoofd. Maar het blije gezicht van Noa erna maakte zeker alles goed. Ook het onderstaande krukje voor Noa heb ik zelf in elkaar gezet. Deze is even tijdelijk aangezien er voor de keuken nog een leertoren aankomt (deels #spon) en dit trapje straks is voor in onze nieuwe badkamer. Zo kan hij overal bij en heeft hij er nu al profijt van door zijn brood te kunnen smeren, te helpen met het fruit, zijn sticker op zijn plaskaart te kunnen plakken en zijn handen te kunnen wassen. Ik ben dan maar wat trots dat het me zonder hulp is gelukt. 💪🏻 (Speelhuisje Action / Krukje IKEA)

Wat zijn dingen die jij niet van jezelf had verwacht en TOCH maar eventjes mooi hebt gedaan?