MOMlife | Brief aan Noa ♡ 2.5 jaar

Mijn lieve Noa. Wat groei je hard. Je wordt groter. Zelfstandiger. Bijdehanter. Ik vind het mooi te zien hoe je van een klein frummeltje bent gegroeid tot een echte peuter. Met een eigen wil. Ik ben trots, zo trots. Elke dag weer. En ook een beetje perplex. ‘Heb jij in mijn buik gezeten?‘ Dit eigenwijze levenslustige mannetje?

Soms is het toch een beetje gek dat je geen baby meer bent. Dat de tijd zó snel gaat. Een baby die tegen je opkrult en je met een glimlach aankijkt. Die nog niet praat en loopt maar volledig afhankelijk is van jou. Het liefste stop ik de tijd om je in een doosje te doen. Om de herinneringen te koesteren. Soms zie ik foto van je uit je babytijd of lees verhalen die ik in je boeken heb geschreven. ‘Ohjaaa!’ bedenk ik me dan.

Ik zit soms te wachten in je kamertje tot je klaar bent met douchen. In dezelfde stoel waar ik zat toen je in mijn buik zat. Ik kijk naar de prachtige echo foto’s en besef me dat ik echt géén idee had. Ik zat geregeld zwanger in je kamer. Te fantaseren. Te dromen. Hoe je zou zijn. Voelen. Ontwikkelen. En nu, vandaag ben je alweer 2.5 jaar. Het voelt als de dag van gisteren dat je op mijn buik werd gelegd. Eerst huilend daarna tevreden. Compleet. Van ons.

Je bent allang geen kleintje meer. En je woorden worden wijzer met de dag. Onthoudt dingen en je bent vooral een doener. Geen dag met jou is saai. En soms zijn de zorgen er zeker. Ik zie een zelfverzekerd mannetje. Eentje die vrolijk is. Zingend heerlijk alleen en ook samen kan spelen. Eentje die durft. Alles ziet. Geniet van alles om zich heen. Die uitprobeert. Grenzen probeert op te zoeken. Die boos kan worden als iets niet lukt maar toch doorzet. Levenslustig. Energiek.

Blijf alsjeblieft zoals je bent. Voor mij ben je perfect.

Artikel idee