Toen we ons huis kochten wilden we graag een tuin. 1 tuin. Een ACHTERtuin. Nu hebben we een huis gekocht met een prachtige achtertuin (die we dit jaar nog verder gaan aanpakken qua groen) maar ook met een gigantisch voortuin. Echt eentje waar je je auto op kwijt zou kunnen. Zonde vonden we beide aangezien we daar niet zoveel aan vinden, zo’n grote voortuin. We hebben beide geen groene vingers en ik had lieve reen grotere woonkamer gehad. Of inderdaad die plek voor mijn auto. Het enige voordeel wat ik eraan kon bedenken dat mensen die zomaar lang je raam lopen en naar binnen gluren. Dat is nu wat lastiger.
Maar verder…?!
We hebben er dan ook nog niets aan gedaan. Het is steen. En we hebben die bosjes onder het raam weggehaald, aangezien daar telkens eenden zaten te broeden en hun niet uitkomende eieren onder ons raam lagen te stinken. Behalve eens in de zoveel tijd onkruid vrij maken en de heg bij-trimmen. Wat we zólang niet doen dat het altijd een helse klus is en je de hele dag bezig bent.
Ik loop er van werk doorheen naar m’n auto en doe de deur weer open als ik thuis kwam. Loze ruimte. Eigenlijk al dik 6 jaar. Maar Noa wordt wat zelfstandiger, ook buiten. En onze achtertuin heeft een hele grote schaduw kant. Heerlijk als het 30 graden is (wanneer dat is in NL laat ik in het midden want dat gebeurd nooit – maar je snap wat ik bedoel) is dat dus heerlijk. Het is fijn koel aan de achterkant, de kant waar Noa zijn slaapkamer ook is. Maar toen ik met Noa van de week in de tuin was vond ik het toch wat koud. Dus nam ik zijn glijbaan en een bak met speelgoed mee naar de voorkant.
En daar zat ik dus sinds jaren voor het eerst in mijn voortuintje. Voorbijgangers gedag zeggend. In het zonnetje op een stoel. Met een zonnebril. Blote voeten. Noa druk spelend en babbelend. En ik bedacht me hoe fijn het leven nu op dit moment is. Ik heb straks een nieuwe baan. Alles gaat goed en ik ben gewoon elke dag aan het genieten. En precies op dit moment maakte ik onderstaande foto. Noa die net van de glijbaan af denderde. En hij zag vast een mier. Of een steentje. Of iets anders. En ik lig lekker te genieten.
Die voortuin gaan we nog aanpakken, als alle werkzaamheden uit ons dorp zijn gedaan. Anders blijven we bezig.
Maar die voortuin hé…. die is zo slecht eigenlijk nog niet.
Heb jij een (voor)tuin?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Wat mooi hoe een kind je dan kan helpen om meer te genieten van iets wat je eerst niet heel bijzonder vond. Maar ik snap helemaal dat jullie de voortuin met de stenen voor nu goed genoeg vinden. Ik zie mezelf ook niet als een enorme tuinierliefhebber (mijn moeder is dat wel, dus ergens is er vast iets misgegaan met het doorgeven van dat gen 😉 ). Maar überhaupt een plekje hebben voor en achter de deur lijkt me al fijn.
Nee, we hebben wel een klein tuintje maar de voorzijde van ons huis ligt vlak naast het voetpad. Op zich geen probleem behalve wanneer er van die onbeleefde mensen passeren die het leuk vinden om binnen te gluren. Dat vind ik steeds zo vreemd. Als ik het zie laat ik hen meestal schrikken door naar hen te wuiven. Dan wandelen ze meestal super snel verder. 🙂
Och ja heel herkenbaar. Aan de ene kant fijn dat ons raam/huis niet direct aan een voetpad ligt maar ik een erg brede voortuin heb, zodat nieuwsgierige mensen niet naar binnen kúnnen gluren 😉
Op een of andere manier ben ik opgevoed met het idee dat ‘in je voortuin zitten’ niet netjes is. Ik denk dat dat komt omdat ik geboren ben in een wijk waar de buren ’s middags met een kratje bier in de voortuin zaten. Mijn super-degelijke moeder moest daar niks van hebben natuurlijk. Maar als het in de voortuin lekker is in het zonnetje, waarom niet dan? Zelfs met een krat bier. Dat moet eigenlijk iedereen zelf weten. Ik had in mijn eerste huis een behoorlijke voortuin wat ik inderdaad wel jammer vond. Voor mij hoefde het ook niet. Daarna heb ik altijd in appartementen gewoon dus had ik altijd alleen maar een balkon.
Groot gelijk dat je op deze manier gewoon lekker van de zon geniet, ook in de voortuin. Niemand zegt dat je een voortuin niet fijn mag gebruiken, toch? 🙂
Wij hebben ook een voortuin, een heel grote eigenlijk. Er staan vooral heel veel planten in, behalve natuurlijk ook de oprit naar de garage en het pad naar de deur. Vind het wel belangrijk als ‘visitekaartje’ ivm mijn werk natuurlijk :).
hier geen voortuin, ik had in mijn vorige woning wel een voortuin daar had ik op het laatst een tuinsetje buiten gezet maar kwam er verder niet, idd alleen van binnen naar buiten etc maar ben liever met wat privacy achter
Heerlijk genieten zo! We hebben een voortuin die grotendeels in beslag wordt genomen door de auto. Maar we willen het andere stuk ook aanpakken met leuke bloembakken.
Hier geen voortuin wel oprit.
Maar grote tuin van achteren
Mss een grote poort met kleintje ernaast zetten ? Grote moest je toch auto er ooit eens wil opzetten. Kleine voor wandelen naar je voordeur.
Zo is het lekker afgesloten en kan je met gerust hart snel even naar binnen zonder bang te zijn da Noa weg loopt 😉
Ja een auto mag helaas niet geparkeerd worden i.v.m. vergunningen en het straatbeeld helaas. Anders hadden we dit allang gedaan 😉 Wel bedankt voor het meedenken!
Haha, kan toch genieten zijn zo’n voortuin!
Ik heb op dit moment alleen een balkon, maar daar is het al snel te warm om nog te kunnen zitten merkte ik gisteren.