04: Wie mis je
De eerste foto: Blacky mijn oude poes. Dit was in mijn jeugd mijn beste vriend, mijn maatje. Als enig kind zijnde vond ik het super haar als huisdier te hebben, wat een mooie herinneringen heb ik samen met haar. Ik was dan ook ontroostbaar dat we haar van ouderdom moesten laten inslapen. Hoewel ik nu 2 super lieve katten heb zal Blacky altijd een plekje hebben in mijn hart. (hartje)
De 2de foto: Ik met mijn opa. Mijn opa is overleden toen ik rond de 4 jaar was. Echter heb ik wel herinneringen aan hem, hoe klein ik ook was. Altijd heb ik een band met hem gevoeld ook al heb ik hem maar kort in mijn leven gehad.
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Echt naar om iemand te moeten missen.
Gelukkig heb je foto’s en herinneringen 🙂
Leuk! Ik heb maar 1 opa gekend en die woonde in Florida, dus die zag ik vroeger ook niet echt vaak.
Wat een mooie foto’s en verhalen bij die foto’s. (hartje)
Ik vind de foto van je kat wel een beetje eng hihi..die ogen kijken mij zo naar aan 😉 zielig dat het beestje moest inslapen, maarja beter zo dan pijn lijden! Apart om te lezen dat je een band met je opa had en zelfs nog herrineringen hebt, maar wel onwijs mooi om te hebben!
Iemand missen is nooit leuk. En je eerste trouwe huisdier laten inslapen lijkt me erg moeilijk.
Het is moeilijk om de dieren/mensen te missen waar je zoveel om geeft!
Maar ze hebben altijd een bijzonder plekje in ons hart, en daar zullen ze nooit meer uit gaan;)
En het gaat er niet om hoe oud je was. Ik moet wel zeggen ben blij voor je dat je nog wel dingen aan hem kan herinneren.. En dat is natuurlijk fijn voor jou!
Ik mis mijn hond; Floortje, een golden retriever, ze was heel oud geworden!
Beter een lieve opa kort in je leven, dan een vervelende opa heel lang in je leven. I can tell.
Mooi, ook met die foto’s zo.
Nooit leuk om te verliezen, maar zo fijn dat je zoveel mooie herinneringen eraan over hebt gehouden..
erg herkenbaar je stukje… ik was ook enigskind en mijn ouders waren vaak werken dus ik kreeg een hondje…dag en nacht lag die bij me. Vorig jaar hebben we em moeten laten inslapen en ik heb tranen met tuiten gehuild. Tis moeilijk dierbare te moeten missen.