Dromen is het halve werk met Saar #11

Ik kreeg heel wat toffe aanmeldingen bij deze nieuwe rubriek Dromen is het halve werk. Bij deze de start van een nieuwe rubriek: Dromen is het halve werk. Iedereen heeft wel een droom. Sommige zijn misschien groot andere juist klein. Hoe wil jij je droom verwezenlijken? Of wil je altijd erover blijven dromen? Of heb jij je droom al waargemaakt of heb je iets anders m.b.t. dromen wat je graag wilt delen? Dan is dit de rubriek voor jou.

Saar vandaag aan het woord over haar droom samen met haar partner. Naast erover dromen vind zij plannen, doorzetten en blijven geloven ook een deel van het voor elkaar krijgen van doelen/dromen. Ik ben dit helemaal met haar eens! Vandaag neemt ze ons mee in haar reis richting haar droomhuis.

Iets meer dan twee jaar geleden kwam een droom van mij en mijn Lief uit: onze eigen woning. Op 20 maart 2015 tekenden wij de aktes en kregen de sleutel in handen. Ons grote avontuur kon werkelijk beginnen. Ik neem jullie graag mee in dit verhaal.

Officieel gedoopt als Sarah, maar gekend als Saar, ben ik met mijn dertig jaar ondertussen de mama van een lieve dochter en baasje van Wolf en Luna. In 2014 ben ik getrouwd met de liefde van mijn leven. Binnenkort start ik terug op mijn geweldig uitdagende job als bediende in de afvaladministratie en kwaliteitssystemen na een goed gevuld moederschapsverlof. In mijn vrije tijd verslind ik boeken en schrijf over de lessen die het leven mij leert op mijn blog Galabria .

‘Dromen is het halve werk’ is de titel van deze inspirerende nieuwe rubriek op Sas’ blog. De andere helft van het werk is plannen, doorzetten en blijven geloven. Dat is wat wij geleerd hebben toen wij onze droom na vier jaar eindelijk verwezenlijkt zagen.

Mijn Lief en ik leerden elkaar kennen in 2008 en besloten in 2011, na onze studies, een huisje te huren en samen te gaan wonen. Voor we die beslissing namen, hadden we samen al gesproken over onze grote droom: een eigen huis dat we naar onze eigen hand konden zetten. We hadden beiden gezien van onze ouders welke mooie dingen een mens kan maken van een oud huis. Door dat voorbeeld waren wij gemotiveerd om er zelf ook aan te beginnen. Het jaar 2008 doet bij veel mensen van mijn leeftijd alvast een belletje rinkelen: jawel, we zaten volop in de financiële crisis en banken gaven sindsdien niet zo makkelijk leningen meer. Terecht, dat zal ik niet ontkennen, maar voor ons wel een domper toen we in 2011 dachten aan onze eigen woning.

Met het doel van een eigen woning voor ogen besloten we dus in 2011 om een goedkoop huurhuis te zoeken en alles op alles te zetten om een mooi bedrag opzij te zetten zodat we door een bank als kredietwaardig zouden worden beschouwd. Dat was geen makkelijke opdracht, want ik werkte toen parttime als jeugdwerker. Dat is een job die genoeg betaald om te leven, maar niet om een vette spaarboek bijeen te sprokkelen, zeker met een parttime contract. Gelukkig is mijn Lief een goede budgetbeheerder en slaagde ik er tijdens die jaren in om mij steeds te verbeteren van werk en uiteindelijk ook om de uitdaging te pakken te krijgen die bij mij past. Met de nodige inspanningen op vlak van sparen kwamen we na ons huwelijk in 2014 tot de conclusie dat wij in staat waren om een huis te kopen en te verbouwen!

De zoektocht naar ons droomhuis verliep niet zonder slag of stoot. We woonden namelijk heel graag in de stad waar we een huurhuis hadden en besloten om enkel daar naar woningen te zoeken. Met een strak budgetplan in ons hoofd en de nodige eisen zochten wij eerst via internet. Op onze eisenlijst stonden onder andere: een grote tuin, voldoende lichtinval, een rustige wijk, halfopen bebouwing of alleenstaand, minstens drie slaapkamers en heel veel bergruimte. Voor ons was het een ‘go’ als we een klik hadden met de wijk en het huis zelf. Uiteindelijk kwamen wij bij een heel goede makelaar terecht die twee huizen met ons bezocht, naar onze eisen luisterde en uiteindelijk de ultieme tip gaf. We bezichtigden het huis waar we nu wonen, zagen de mogelijkheden, checken onze eisen af en vroegen raad aan ouders en de bank. In december konden we een compris tekenen met de verkopers, in maart 2015 hadden we de sleutels in handen.

De verbouwingen konden beginnen. In vier maanden tijd, dat was de periode waarin we nog in ons huurhuis konden blijven, zetten we ons huis helemaal naar onze eigen hand om er een echte thuis van te maken. Zo trokken wij op 25 juli 2015 eindelijk in onze eigen woning waar we nu nog steeds met heel veel plezier wonen. Leuke bijkomstigheid: de wijk valt ons super goed mee, want twee koppels uit onze straat mogen wij nu tot onze beste vrienden rekenen. Onze rechtstreekse buren zijn ook altijd in voor een babbeltje en staan voor ons klaar met raad en daad.

Dromen is het halve werk, maar om een droom te realiseren heb je een goede planning nodig, een gezonde portie doorzettingsvermogen en het geloof dat je er echt wel komt. En natuurlijk komt een paar helpende handen ook altijd van pas. Wees dus niet te verlegen om elke hulp die je krijgen kunt te aanvaarden. En wanneer alles gerealiseerd is: wees dankbaar en blijf dromen. Zo konden wij ondertussen onze volgende droom ook verwelkomen in ons leven: een dochterje, Amélie.

“Sometimes I believe in as many as six impossible things before breakfast.”
-Alice in Wonderland

Ik wil Saar heel erg bedanken voor haar mooie bijdrage aan deze rubriek! Ik heb de koop en de verbouwing op de voet gevolgd op je blog, leuk om het nu in 1 verhaal te lezen. Mooi om te zien dat jullie je huis helemaal eigen hebben gemaakt. Die droom komt zeker wel overeen, alleen liep dat klus-huis nét even anders, aangezien hier bijna alles al afwas.

MEDEDELING: Voor volgende week Zaterdag heb ik nog geen blogger staan in deze rubriek. Wil je mee doen? Dit is je laatste kans, hierna sluit ik de rubriek af.

Heb jij ook een grote droom? En wil je deze delen in deze rubriek Dromen is het halve werk? Stuur dan een emailtje voor de vragenlijst en overige informatie naar contact@iliveformydreams.com en wie weet verschijnt jou artikel hier wel over een tijdje!