Een tijdje terug plaatste ik een artikel over mijn mooiste blogmomenten sinds de start van mijn blog. Daarbij kreeg ik van Mrs. T. de reactie: ‘Ik ben benieuwd of je ook een blogje me dieptepunten gaat plaatsen? 😉 ‘ Lastig, want wat versta je onder dieptepunten? Daarbij ben ik iemand die altijd het positieve in iets ziet, dus juist een leermoment en niet zo zeer als dieptepunt. Toch besloot ik een kort lijstje te maken met de diepte punten sinds de start van mijn blog, 10 jaar geleden.
De veranderingen in de blog wereld
Met stipt op 1, hoewel ik er zelf niet zo heel erg veel last van heb. Ik blog namelijk nog net zo als 10 jaar geleden. Toch? Nee, dat eigenlijk niet. Want de samenwerkingen zijn meer geworden & ik vind mijn schrijfstijl verbeterd. Maar de insteek van mijn blog? Die is sinds al die jaren hetzelfde gebleven. In deze periode heb ik menig blog zien veranderen. Te commercieel. Niet persoonlijk of gewoon bloggers die stoppen of meer gaan vloggen. Zoals ik al zeg, heb ik er weinig last van want ik blog op dezelfde manier en blogs die me niet aanstaan volg ik gewoon weg niet meer. Ik doe het op mijn manier, aangezien ik blognormen belachelijk vind.
Waar je tegenwoordig al allemaal niet aan moet voldoen als blogger. Er schijnt een soort druk te liggen op het presteren, de cijfertjes en vooral het dagelijks posten van een artikel. Ik heb die druk geheel weggehaald en dit werkt voor mij motiverender dan ooit. Iedereen wil ‘succesvol’ zijn met hun blog, terwijl succes echt iets is wat jij jezelf oplegt.
Toch vind ik ergens jammer dat het bloggen is veranderd. Toen ik begon had bijna niemand een blog en tegenwoordig heeft bijna iedereen er wel 1. Daarbij gaat het steeds meer om de hoeveelheid x bezoekers en unieke page views. Ik maak me daar dus totaal niet druk om. Of ik nu 500 volgers heb of 2, het bloggen moet voor mijzelf voldoening schenken anders kan ik er net zo goed mee stoppen.
Sommige samenwerkingen
De samenwerkingen zijn in de jaren ook erg veranderd. Ik schreef pas geleden nog een artikel over samenwerking-ergernissen en sommige emailtjes die ik ontvang. De afgelopen jaren ben ik heel wat bewuster gaan kijken wat ik wel wil, wat ik ook vooral niet wil en hoe ik een samenwerking eigen kan maken. Zo heb ik vaak al ideeën in mijn hoofd en als er dan een email komt van een bedrijf met een link wat ik erin kan verwerken, dan is dit mooi meegenomen. Ook uiteraard erg leuk als ik toffe gekregen producten mag reviewen. Onze nieuwe woning staat er vol mee. Er staan zeker heel wat handig, toffe en prachtige pronkstukken die ik heb gekregen d.m.v. een samenwerking.
Het taboe wat erop ligt vind ik soms nog al vervelend. Zo willen bedrijven niet dat er staat dat het een samenwerking is. Ze willen niet teveel betalen. Bloggers die uiteindelijk zwichten en dan toch een artikel schrijven waarvan ik overduidelijk weet dat het een #spon is (aangezien ik de mail dan ook in mijn inbox heb gekregen) en dit niet aangegeven is in het artikel. Ik heb geleerd een voorwaarden document te sturen naar bedrijven, om sommige dingen gelijk te tackelen als het ware.
Ook hoor ik vaak: ‘Oh heb je weer wat gekregen of betaald gekregen’ ‘Lekker makkelijk even stukje typen en klaar, dat kan iedereen’ Het wordt vaak onderschat wat een werk het is een artikel te maken voor een bedrijf. En makkelijk? De samenwerkingen worden niet in mijn schoot geworpen, dit heeft jaren geduurd. De eerste jaren had ik 0,0 samenwerkingen. En dit was prima, maar het is super fijn wat leuke aanbiedingen die bij me passen te ontvangen in mijn inbox. Maar dat ‘lekker makkelijk’ is dan weer zo’n fijn vooroordeel wat ik vaak te horen krijg.
Geen tijd hebben voor mijn blog
Een dieptepunt niet echt, maar ik wilde hem toch even benoemen. Het is soms even balanceren qua werk/privé/blog-leven
Ik bedoel, ik werk 5 dagen in de week, maak lange uren en ben in de weekenden meestal bezig met mijn blog (in plan alle artikelen dan in) Daarnaast wil ik ook tijd voor mezelf, voor vrienden en quality time met M. Vandaar dat ik soms bewust even kies voor mijn offline leven. Wel jammer soms, aangezien mijn hoofd dan vol zit met ideeën maar ik geen tijd heb om deze uit te werken.
Boekje van Rumag
Kan jij wat diepte punten noemen van jou blog (carrière)?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Ik blog dit najaar 15 (!) jaar en ik vind het commerciële ook wennen. Vooral mensen die ‘net komen kijken’ en direct vanalles gratis willen, dat is vervelend. Maar goed, ik heb er ook erg leuke samenwerkingen door, dus dat is ook fijn!
Ik merk nu zelf ook hoe dat gaat met samenwerkingen. Ik doe geen no follow en daar gaan sommige bedrijven mee akkoord als ik zet dat het om een samenwerking gaat (ook een eis van mij). Kom ik een paar dagen later op een blog met best wat volgers een artikel tegen met follow links waar niet bijstaat dat het om een samenwerking gaat. Ja, serieus. Daar hou ik niet van.
Maar soit. Bloggen is een hobby en een centje bijverdienen vind ik leuk. Maar het leukste is toch gelezen worden en interactie krijgen met je lezers. En daar worstel ik zelf wel eens mee.
Punt 1, zooooo herkenbaar. Wij kennen elkaar natuurlijk ook nog van toen. Dus ik snap exact wat je zegt en herken het ook compleet. Ik lees vaker ‘mijn blog groeit en heeft de afgelopen maand al XX unieke bezoekers gehad’. Ik heb geen idee, want ik kijk er niet eens naar. Ik denk ook niet na over een niche en voel me ook niet helemaal thuis in de blogwereld van nu. Daarom vind ik de jouwe zo zijn. Omdat jij blogt en doet precies zoals vroeger, waar ik ook nog in ben blijven hangen. Ach, je snapt me wel 🙂
Daar heb ik gelukkig geen last van. Gewoon omdat ik lekker voor mezelf blog (hoewel ik natuurlijk wel erg blij ben met mijn lezers). Dieptepunt was voor mij de ellende bij web streepje log waar ik destijds ook blogde. Het ging daar zo gruwelijk fout na een update dat veel mensen hun hele blog kwijt waren. Ik had toevallig (omdat ik een boek wilde maken) net een back up gemaakt dus ik kon zo ergens anders opnieuw beginnen. Maar veel blogs die ik volgde, heb ik nooit meer terug gezien.
Die wilde ik ook noemen ja! Ik was net op tijd overgestapt naar wordpress toen ik een moment kon inloggen, maar veel mensen zijn hun blog kwijtgeraakt ja.
Ohh, dat ”lekker makkelijk”-vooroordeel lijkt me zo erg, heb het gelukkig zelf nog nooit gehoord maar daar knap ik wel echt op af hoor. Als iemand automonteur is zeg je toch ook niet ”lekker makkelijk, beetje sleutelen, dat kan iedereen!”? Wel mooi dat je dit schrijft! Ik kan me wel vinden in wat je zegt over de veranderingen in de blogwereld, dat is best naar soms, zeker omdat het in sommige gevallen heel snel weer verandert en ook lang niet altijd in positieve zin.
Ik herken jouw verandering van hoe mensen verwacht dat je blogt heel goed. Het is jammer want de charme van het bloggen is daardoor toch voor veel mensen weggegaan en juist veel van mijn favorieten zijn daardoor gestopt. Maar ik ben blij dat er bloggers zoals jij er zijn, die gewoon hun eigen ding doen. Hun eigen regels en voorwaarden bepalen. Daar kunnen velen nog van leren.
Ik herken dat ja zie ik opeens overal reclame voorbij komen op blogs terwijl ik hetzelfde bedrijf vriendelijk maar innerlijk lachend uiteraard de deur heb gewezen. Ik doe er niet aan dat scheelt. Als ik een fijn product vind dan schrijf ik daar over maak er zelf een foto van maar zet er geen link bij. Ik zal eens over mijn dieptepunten denken. Misschien ook hoogtepunten trouwens.
Ik kan me nog herinneren dat blogs vooral dagboeken waren en samenwerkingen niet bestonden. Dat lijkt nu eeuwen geleden 🙂 Wat ik het meeste jammer vind aan de veranderingen in het ‘blog wereldje’ is dat iedereen zo op elkaar lijkt te letten en daar over op social media gaat zeuren. Hoe het niet moet of mag of waarom de één wel en de andere niet. Zucht. Krijg soms het gevoel dat je bij ieder artikel wat je uit enthousiasme schrijft moet vermelden dat je het zelf gekocht hebt omdat anders mensen weer denken dat je het gekregen hebt ofzk.
Precies je kan ook heus eens bloggen over wat een goed product is.
Ik heb denk ik momenteel wel een beetje een dieptepunt. Weinig inspiratie of anders wel het gevoel dat het niet goed genoeg is. Dat komt natuurlijk dat er tegenwoordig een hoge verwachting ligt.Daarnaast ben ik ook sinds kort weer aan het werk, waardoor ik minder tijd heb en momenteel heeft mijn Etsy shop even ietsje meer prioriteit.
Ik blog ook al een heel eind onder verschillende periodes en verschillende blogsites en ik vind ook dat de blogwereld heel wat verandert is. Ik ben niet gekend met samenwerkingen en dat is ook mijn ding niet. Maar hé, ik respecteer elke blogger voor wat hij/zij doet en weet hoeveel tijd en werk er in één artikel gaat. Ik kan het er soms van krijgen als men weer eens oordeelt over het bloggen en dat dat niets inhoud. Dan durf ik wel eens in mijn hoofd te denken ‘doe jij het maar eens!’. Je bent goed bezig Sas!
Wat mijn ‘dieptepunt’ eigenlijk is, is juist dat ik het idee heb dat veel minder mensen bloggen dan toen ik begon en dat daardoor de interactie ook veel minder is. Toen ik begon was er een harde kern waarin ik ook zat zeg maar en daarvan ben ik geloof ik de enige die over is. De rest is naar facebook of instagram overgestapt en dat vind ik toch minder interessant.
Dieptepunten? ja, de tijd dat ik gestopt ben. Ik had gewoon moeten besluiten gewoon mijn ding te blijven doen zoals ik altijd al deed en me niets aan moeten trekken van de cijfertjes en pronkveren van anderen.lekker blijven doorgaan zoals je nu gaat, dan blijft het plezier.
Ik denk dat veel nieuwkomers het bloggen tegenwoordig zien als soort van baan terwijl het voor de wat oudere bloggers gewoon een leuke vorm van dingen delen is. Natuurlijk vind ik het super als een artikel goed scoort en verbaas ik mij er vervolgens weer over hoe goed de beaytbloggers worden ontvangen terwijl ik daar zelf totaal niks mee heb, maar uiteindelijk doet iedereen gewoon zijn ding. Samenwerkingen zijn leuk maar ik pas ervoor om continu van alles op mijn blog te gooien om maar iets te krijgen in ruil daarvoor.
Ik laat me soms ook echt meeslepen door mijn blogcijfers. Maar ik probeer dat een beetje los te laten en gewoon te genieten van het bloggen. En wat je zegt over samenwerkingen, helemaal mee eens. Vind het heel storend als je niet mag vermelden dat het om een samenwerking gaat of als je er do-follow links in moet stoppen. Dan haak ik bij voorbaat al af!
Ik vind dat je enkele heel herkenbare punten opnoemt! In het begin wist ik nog niet eens dat samenwerken kon als blogger, haha. Intussen is het leuk om af en toe benaderd te worden, maar ik ga er mijn principes niet voor laten varen. Als het bedrijf niet akkoord gaat, dan is dat maar zo, jammer. Wat ik ook af en toe jammer vind is dat er soms wat concurrentie lijkt te zijn onder bloggers. Dat vind ik ook nergens voor nodig. Maar verder geniet ik er nog steeds enorm van 🙂
Wat je schrijft over succes, ik vind eigenlijk dat een ander niet kan bepalen of je blog een succes is. Dat kan je alleen zelf, aangezien je waarschijnlijk je blog hebt aangemaakt met een reden. Ik ben destijds begonnen om het als uitlaatklep te hebben, dat is meer dan gelukt. Vind het nog steeds super stom dat iedereen kijkt naar bezoekersaantallen etc, tuurlijk is het leuk dat mensen je blog lezen, maar om nou alles van die bezoekersaantallen af te laten hangen. Blog omdat je het leuk vind, niet vanwege de samenwerkingen of b (chips ik zie nu niet wat ik typ!)
Waf ik nog wou zeggen onderaan het bericht; Niet vanwege de samenwerkingen of bezoekersaantallen. Blog omdat je het leuk vind, omdat je er plezier uit haalt! Zoveel fijner dan jezelf verplichten te presteren omdat je denkt dat het van anderen in de blog wereld moet. Zo! Ik vind je artikel echt heel leuk om te lezen!
Dit is dus precies wat ik beschrijf in het desbetreffende artikel over succes 🙂
Leuk om hier ook eens bij stil te staan! Jammer eigenlijk dat de blogwereld zo is veranderd en dat er meer normen voor bloggers lijken te bestaan! Maar des te fijner dat jij gewoon je eigen ding doet en je niet laat leiden door cijfertjes. Er zijn ook inderdaad veel belangrijkere dingen dan dat, zoals dat je plezier haalt uit je blog.Wat betreft de mensen die zeggen “Lekker makkelijk! Een artikel schrijven en daar gratis spullen voor krijgen!”, ik zeg dan altijd dat ik niet betaald krijg voor het artikel wat ik schrijf, maar voor wat ik met mijn blog sinds het begin heb opgebouwd (volgers, een site vol artikelen, etc.). En soms zeg ik erbij “Als ik al die uren die nu in mijn blog zitten aan een parttime baan had besteed, dan had ik daar vast veel meer mee verdiend” 😉 Dan praten mensen vaak wel anders.