MOM life | Een persoonlijke brief aan Noa

In Juni schreef ik een brief aan ons ongeboren zoontje. Vandaag een brief aan Noa.

Lieve Noa,

Vandaag ben je precies 6 maanden bij ons. 6 maanden alweer, alle clichés zijn waar: de tijd gaat ontzettend hard. Ik weet het nog als de dag van vandaag dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Ik hield toen al van je.

Ik was benieuwd hoe je eruit zou komen te zien (wat we door de echo’s wel al een klein beetje wisten), hoe je zou ruiken en aanvoelen. Hoe ik je voor de eerste keer in mijn armen zou houden. Mama was maar wat blij toen je huilend ter wereld kwam en werd neergelegd op mijn borst. Niemand kan je voorbereiden op zo’n prachtig moment. Je was nog zo klein en vond het fijn om te knuffelen. Iets wat je nu, na 6 maanden nog steeds graag doet.

Inmiddels ben je al een echte vent geworden. Je vindt het leuk om te gaan staan. Al ruim 2 maanden trek je je zo op aan onze handen. Van de week zetten je zelfs 3 stapjes toen we je vast hielden. Uiteraard met een grote glimlach, wat ben je trots! Die glimlach zit trouwens eigenlijk altijd wel op je gezicht, de hele dag door. Wat een vrolijk en tevreden mannetje ben je. Als ik je wakker maak (wat nog al wat moeite kost want je bent een echte uitslaper) krijg ik als eerste een grote glimlach. Verder zolang je erbij kan zijn ben je al blij.

Je vind je knisper boekjes toch wel het allerleukste, om ze heel ver in je mond te stoppen. Maar ook je leuke tv waar geluid uit komt en de échte tv is heel interessant. Je bent een ondernemer en hebt al een eigen willetje. Lukt iets niet of wil je worden opgepakt dan laat je dit wel eventjes horen. Om de dag douchen vind je ook heerlijk! Als een koala beertje 🐨 tegen 1 van ons aan en genieten van de stralen van de douche… De eerste keer zwemmen vond je ook geweldig! Je was helemaal onder de indruk, ging liggen op je buik in het water en je was heel voorzichtig. Heel opvallend want met andere dingen kan het je niet hoog & hard genoeg gaan. Onze kleine daredevil. Dat je egel muziekmobiel nog niet stuk is mag een wonder zijn, aangezien je dat ding half naar beneden trekt.

Moest ik je eerst nog ondersteunen met oppakken, zit je nu al fier omhoog in mijn armen en brabbelt je erop los. Noa, wat gaat de tijd toch hard en wat genieten papa en mama toch van jou. Ik kan me niet voorstellen een leven zonder jou te hebben gehad. Om niet jou mama te zijn. Om ooit geen mama te hebben wíllen zijn. Hoewel je elke dag een stukje ontwikkeld mag je van mij nog wel even een beetje klein blijven.

Ik ben benieuwd wat voor een karaktereigenschappen je gaat krijgen. Van welke dingen je blij wordt en aan welke dingen je een hekel gaat krijgen. Ik ben benieuwd naar al je eerste mijlpalen dit jaar: onze eerste keer als gezin op vakantie, de eerste stapjes, je eerste verjaardag(!), je eerste woordje…

Ooooh wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik hem voor het eerst
Lag hij hier in m’n armen
Wat is hij mooi
En wat staat de tijd hem goed
Ik knipper m’n ogen en zie hoe hij steeds
Weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot hij ook mag zijn
In mijn ogen blijft hij altijd klein ♥
– Liedje Dochters Marco Barsato (aangepast)