* De wekker gaat. Ik rek me nog even en uit en gaap nog even. Eruit. ERUIT. Ik sleep mezelf uit bed en kleed me aan. Hup naar de badkamer om mijn haren & alles te doen. Naar beneden. De lichten zet ik aan net als de thee. Ik maak een ontbijtje voor mezelf en installeer mezelf achter de laptop. Noa is aan het huilen en ik spurt naar boven. Zijn speen geven en eventjes over zijn hoofdje aaien. Dankbaar. Liefde. Van alles voel ik door mijn lijf. Om vervolgens hem straks uit bed te halen, te voeden, te knuffelen, te spelen, fruit te geven. In te pakken om naar oma te gaan. Hop naar werk. Werken, hop naar oma Noa halen. Hop naar huis. Douchen, voeden en Noa naar bed brengen. En dan gaat de wekker weer…*
Afgelopen weken kwam daarbij kijken dat M. zware griep had en er dus veel van de zorg van Noa bij mij terecht kwam. #respectvoorsinglemama’s Ik sta altijd maar aan. Echt áán. En vaak op de automatische piloot. Niet met Noa, daar probeer ik bewust zo veel mogelijk van te genieten. Maar de rest gaat hoe het gaat. Een ingebakerd ritme wat zo hoort.
Ik wilde even uitloggen, eventjes anders dan anders dingen regelen. Even mijn gedachten uitschakelen en eventjes niets. Lastig als moeder zijnde, want er is altijd wel wat waar je over kan nadenken. Dingen die je moet plannen. Een vergadering hier, een personeelsdag daar. Ik kan niet meer overal zomaar heen en moet van te voren oppas hebben. Dingen regelen. Het kwam laatst op een punt dat ik zelfs een beetje tegen de leuke dingen opkeek, aangezien het een hoop geregel is. Ik wilde gewoon zitten op de bank en helemaal niets doen.
Ik probeer ook zeker de weekenden zo in te plannen dat ik ook wat tijd voor mezelf heb. Maar soms, lukt dit gewoonweg niet. Na zo’n drukke week en druk weekend merk ik dat ik zelf even op de rem moet drukken, en dat dit eigenlijk te laat is.
Recharge. Selfcare. Rust. Dit zijn woorden wat ik uit 2020 wil halen. Ik wil mezelf terug vinden. Mezelf de tijd geven even uit te loggen en opnieuw te resetten. Ik wil op drukke dagen unwinden en ben daarmee al een stukje op weg door bewustwording hiervan. Ik wil het anders doen en bewuster genieten van de dagen, ook samen met Noa. Niet meer als een berg tegen sommige dingen op zien maar het op me af laten komen. Het moederschap, werkleven & privé is soms zo makkelijk in elkaar te laten lopen. Zonder eigenlijk tijd voor mezelf te nemen. Ik ben vaker offline, geniet vaker van de natuur en hoop straks het skaten weer op te kunnen pakken. Ik wil dit doorzetten; zoveel mogelijk van de dag genieten en uit de dag halen. Voor mezelf. Voor mijn gezin. Om zo de beste versie van mezelf en de best mogelijke moeder voor Noa te zijn.
Hoe doe jij dat, balans vinden in al je dagelijkse dingen? Sta jij ook altijd aan?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Nou, ik deed dat dus allemaal alleen met mijn uk. 🙂 Dank je wel voor je respect, haha! Maar het had ook voordelen, hoor. Ik hoefde niet ook nog de gezellige partner uit te hangen. Soms lag ik tegelijk met mijn peuter op bed. Zalig! Maar dat rennen en vliegen herken ik wel. Ik heb ook nog heel lang – toen Mich allang de deur uit was – haast gehad om na mijn werk zo snel mogelijk thuis te komen. Dat haasten zat zó in mijn systeem.
Ik zorgde altijd wel dat ik in de avond ‘vrij’ was. Toen Michelle een baby was, ging die vlieger niet op natuurlijk. Maar ik heb haar al heel jong geleerd dat bedtijd ook echt bedtijd was. Als ze eenmaal op bed lag (na spelletjes, voorlezen, kroelen en bijkletsen) wilde ik haar niet meer horen (tenzij ze ziek was of zo). Als ze niet kon slapen, mocht ze liedjes zingen of boekjes lezen. Maar ze moest wel in bed blijven. Gelukkig was ze een heel braaf kind. 🙂
Wat ik nu anders zou doen is af en toe even weggaan. Een oppas regelen, de baby uit logeren en lekker even (in jullie geval samen) weg. Uit eten, naar de film en de volgende dag lekker uitslapen. Waarschijnlijk praten jullie dan alleen maar over Noa, maar dat maakt niet uit.
En nu is het makkelijker. Ik heb het nog steeds wel druk (met werk, huishouden en mantelzorg) maar ik kan nu makkelijker voor mezelf kiezen en zeggen ‘nu even niet’. Dat kan met een kind vaak niet. En verder kan ik heel goed relaxen. Boekje lezen, muziek luisteren, dat soort dingen. Ik zorg gewoon goed voor mezelf want als ik instort hebben we een probleem. 😉
Klinkt heel erg fijn! Maar heb zeker respect voor alleenstaande ouders, ik kan het nog een beetje 50/50 doen. Ik lig hier trouwens ook al in bed als Noa gaat slapen 😉 heerlijk is dat! Straks wordt zijn ritme natuurlijk anders dus ben benieuwd hoe dat gaat lopen. Ja we willen zeker vaker oppas regelen om er eventjes uit te kunnen. Hebben nu een fijn ritme en best wel wat mensen die kunnen (en willen) oppassen dus dat is wel fijn! Fijn dat Mich ook zo’n braaf kind was. Dat was ik vroeger ook dus ik hoop dat Noa dat van mij heeft haha. Steeds vaker ga ik eventjes lezen op de bank i.p.v. allerlei klusjes en taken doen die blijven liggen. Dan maar even niet, maar wel even lekker kunnen opladen en ontspannen.
Het lijkt me ook niet niks, moederschap. Maar ook zonder kinderen heb ik wel eens last van dat ik de balans kwijt ben. Sterker nog, eens in de zoveel tijd ben ik de balans gewoon kwijt qua energie/pijn etc. Dan moet ik weer van voor af aan beginnen met zoeken naar de grens.
<3
Moeilijk he, zeker op de dagen dat je werkt en Noa thuis is ben je altijd maar bezi. Ik herken dat zo erg. Want als Tygo ging slapen dan ging ik even ink te keer in huis en er was altijd wel iets in huis wat gedaan moest worden. Nu met 2 is mijn tijd helemaal beperkt gworden. tel daar bij op dat ik een partner heb met wisselende diensten en deze week dus amper in beeld is vanwege nachtdienst. Het is pittig een ukkie, maar straks wens je de dagen terug dat ze zoveel sliepen en jij even tijd vrij kon maken voor andere dingen. Dus geniet en vergeet vooral jezelf niet, want als ze straks minder slapen en nog zo klein zijn dan ben je nog meer bezig met je ukkie oerdag. Maar dan slapen ze meestal (Hoop ik) door haha.
Volgens mij is het wel een beetje iets van deze tijd. Goed dat je je ervan bewust bent en meer je rust gaat pakken!
Zelf moet ik door mijn chronische klachten wel voldoende rust pakken, anders gaat het mis. Maar evengoed herken ik je gevoel maar al te goed.
Wat een prachtig voornemen en een heel mooie afsluiter! Ik herken het gevoel van steeds ‘aan’ staan maar al te goed. Soms moet ik mezelf echt even dwingen om op een moment op de dag mijn laptop dicht te klappen en bepaalde dingen te laten voor wat ze zijn. Het nadeel van thuiswerken 😉 Wat mij vaak helpt, is om even naar buiten te gaan. Weg van mijn laptop, eventuele huishoudelijke klusjes en andere “moetjes”. Buiten móet ik wel ontspannen en dat is soms een heerlijke stok achter de deur.
Dat is zeker wel fijn! Ik merk dat dat hier nog zoeken is, aangezien dit meestal in Noa zijn slaapjes valt en ik dan de deur niet uit kan. Daarin moet ik nog een ander ritme zien te vinden. Vaak ga ik wel samen met hem een stukje wandelen als dat uitkomt.
Ik bewonder moeders (en vaders) altijd hoe ze het toch allemaal voor elkaar krijgen om te werken in combinatie met kindjes en privé-leven. Ik zou dat helemaal niet kunnen en ik zit zelfs maar om 20 uur ten vroegste in de zetel. Wel heb ik drie windhondjes die ik moet uitlaten, wat andere mensen niet hebben maar dan nog lijkt die zorg minder intensief dan kindjes.
Knap hoe je het allemaal doet, je zal wel snel een routine vinden.
herkenbaar hoor, ik sta ook wel altijd aan ik ben altijd bezig en ook in mijn hoofd ben ik altijd bezig met mijn werk, thuis, bloggen en alles wat ik nog wil doen, ik kan moeilijk ontspannen. Ik merk dat ik de weekenden bij mn vriend nu ben ook onrustig ben en slaap omdat ik daar verplicht ben om rust te nemen haha
Ja, dat herken ik wel hoor. Op mijn werk is het nu al drie jaar continu druk en zeker in deze tijd nog eens extra druk, dus ook veel overuren en ja, dan loopt mijn hoofd regelmatig over omdat ik me ineens besef dat een bepaald dossier weer een dag is blijven liggen enz enz. Ik probeer de weekenden daardoor minder vol te plannen, dus of alleen de zaterdag iets of alleen de zondags iets, zodat ik dan ook even tijd voor mezelf heb. Dat lukt tot nu toe redelijk, maar dat maakt de werkweek helaas niet minder zwaar.
Oh dat klinkt inderdaad best wel druk. Kan me voorstellen dat je hoofd dan overloopt, ook als je weer thuis ben. Lastig is dat dan he, je weekenden zo indelen dat je een klein beetje oplaad. Wat dan ook niet helemaal is, want de werkweek is dan weer opnieuw zwaar en je moet ook zeker even kunnen genieten van het ‘niet werken’. Ik hoop dat er een in het vooruitzicht voor je een rustigere periode komt.
Oh, voor mij is dit wel herkenbaar! Ik ben co-ouder en op de dagen dat ik mijn dochter heb, ben ik alleen maar aan en heb ik geen tijd voor mezelf. Op de dagen dat ze niet bij me is, werk ik en heb ik allerlei afspraken waardoor ik alsnog heel druk ben. Het zou voor mij heel waardevol zijn om eens de tijd voor mezelf daadwerkelijk in te plannen, zodat ik er ook echt aan toe kom.
Kan me voorstellen, Lastig he, ook al die afspraken op vrije dagen. Ik probeer nu bewust wat vrije tijd in de plannen, die al schaars is. Tot nu toe lukt het redelijk: éne week beter dan de andere.
Ik merk dat ik ook altijd maar aan stond en op een gegeven moment kreeg ik wat kwaaltjes en heb ik op de stop knop gedrukt. Ik ben nu veel bezig met selfcare en het gaat echt wel goed. Ik kan mij ook heel goed voorstellen dat je met een kindje altijd aan staat.
Goed dat je op de stop knop hebt gedrukt. Ik druk nu vaak even op de pauze knop…
Ik maak mezelf druk, dat is een groot voordeel. Dus ik kan ook makkelijker een keer besluiten om al mijn afspraakjes af te zeggen, lekker onder een deken te kruipen en alleen te zijn 🙂 Dus nee, ik sta gelukkig niet altijd aan. Maar ik heb inderdaad makkelijk praten, zo zonder verantwoordelijkheid te hebben voor een ander (behalve mijn konijnen, maar daar heb ik over het algemeen helemaal geen stress van haha). Ik heb heel veel respect voor je en ik hoop dat je dit jaar die kostbare balans gaat vinden!
Het lijkt me ontzettend lastig als moeder, je moet natuurlijk wel constant voor je kindje zorgen. Alhoewel dat -denk ik- ook wel iets heel moois is.
Zelf heb ik de balans nog niet gevonden. Het is tot nu toe steeds een kwestie van toch over mijn grenzen gaan, goed op mijn bek gaan en besluiten dat het anders moet. Om vervolgens weer in oude gewoontes terug te vallen, puur omdat ik gewoon echt niet zo goed weet waar de balans voor mij ligt. En ook omdat ik veel te veel dingen leuk vind en me daardoor te veel werk op de schouders haal. Ik probeer alleen wel elke dag in ieder geval 2 uurtjes voor mezelf te plannen. Om een serie te kijken, te douchen of lekker met netflix op de bank te duiken.
Oh dit is zeker wel herkenbaar en iets wat ik heb omgebogen, helemaal nu ik moeder ben. Je vergeet snel je zelf en je eigen grenzen. Dat teveel dingen leuk vinden is ook zeker herkenbaar. Door de balans te vinden zeg ik nu ook vaker nee tegen leuke dingen, waardoor ik ja zeg tegen mezelf. Succes met het vinden van balans.
Tsjah, je zegt het al, respect voor de single mama’s, wat ik ook werd natuurlijk ooit, en dan langdurig met nul mensen om op terug te vallen. Want ook oma werkte nog full time, vervolgens werd stiefopa ziek, longkanker, dus het werd andersom, daar moest ik ook nog eens gaan mantelzorgen naast het verzorgen van mijzelf en mijn kindje…
Geen papa in beeld, die liet het afweten, nou goed, dat dus… ik stond altijd aan, want ze had ook nog eens COPD, kortom, nachten lang opgezeten met haar, rechtop, kind op mij, zodat zij kon slapen. Bed verschonen omdat ze over had gegeven van de benauwdheid… en altijd, als ik bijna in slaap was, werd zij wakker natuurlijk, of dat nu om 10 uur in de avond was, of 12 uur of 1 uur in de nacht, maakte niet uit, het leek wel, zodra ik alles uit deed? Dat zij dan wakker werd van de stilte of zo…
Nou goed, het is lang geleden, inmiddels is ze zelf mama, maar het was een crime, en wat was ik moe… na jaren en jaren alleen…
X
Chapeau ervoor hoor, ik vind het echt knap. Vooral als ik dan lees dat je niemand had om op terug te vallen. Lastig lijkt me dat. Ik doe het daarbij nog samen en hebben zeker nog een achterban die we aan kunnen spreken. Kan me voorstellen dat je na jaren alleen kapot was van alles qua opvoeden e.d.
5 jaar ongeveer heb ik het alleen gedaan, bijna alleen, ik was blij als ze 3 weken naar mijn nicht ging, en nog zoveel meer. En omdat ik zo moe was, heb ik een foute partner ook toegelaten, dat was de andere kant ook nog eens. Maar goed, dat was, dit is nu! 😉
X
<3
Dit lijkt me wel extra lastig als moeder! Ik probeer zelf elke dag minstens 5 minuten gewoon even te zitten zonder iets te doen.
Dat is zeker een goed streven. Ik probeer de ochtend (nu dus) als Noa op bed ligt even wat voor mezelf te doen. Boekje lezen, bloggen, mails beantwoorden…
Soms herken ik dat wel, op drukke momenten. Maar gelukkig niet altijd. Ik kan me wel voorstellen dat je met een baby wel altijd aan staat.