Vandaag ben ik precies 1.5 jaar moeder. It’s been a hell of a ride. Vele ups maar ook zeker downs meegemaakt samen met ons gezinnetje. Maar ik geniet zeker van het moederschap. Maar hij is nu al niet meer weg te denken en ik vraag me af hoe ik ooit had kunnen denken géén moeder te willen worden. Er zijn natuurlijk van te voren een aantal dingen die ik dacht te gaan doen als moeder. Of juist helemaal niet. ‘Ik word echt niet zo’n moeder die…’ of ‘Ja dat ga ik echt zo & zo doen’ Is dat allemaal uitgekomen? Welke dingen doe ik nu als moeder en welke juist niet? En welke dingen vind ik zwaar?

Dingen die ik dacht nooit te doen als moeder (maar wel doe)

Teveel bezig zijn met mijn telefoon
Ik ben zo’n moeder met onverdeelde aandacht voor haar kind. Zie je van die ouders op hun telefoon zitten tijdens het spel van hun kind moest ik altijd grinniken. Nu betrap ik mezelf er zeker wel eens op teveel met mijn telefoon bezig te zijn. Steeds vaker leg ik hem nu echt bewust aan de kant en focus me op spelen, boekjes lezen of genieten van zijn eigen vrij spel. Deze momenten krijg ik niet meer terug, dus wil er extra van genieten. Wanneer ik mijn telefoon erbij pak is dit nu meestal om foto’s en filmpjes van meneer te maken. Als hij zo leuk met een bakje en lepeltje aan het roeren is. Als hij boekjes zit te lezen op de grond, of al babbelend en vrolijk door het huis heen rent of we een uitstapje maken. Deze momenten wil ik zeker graag vast leggen.

Laten huilen
Je laat je kind toch niet huilen? Als hij huilt is er wat aan de hand, dit is uiteraard ook wat ik meekrijg in mijn werk. Troosten. Iets regelen. IETS DOEN. Maar niets is minder waar. Soms laat ik hem, vooral in bed eens even wat langer huilen. De verschillende huiltjes herken ik vrij direct van hem. De ik-wil-niet-slapen huiltjes zijn heel anders dan de ik-heb-pijn of ik-wil-alleen-maar-knuffelen huiltjes. Daarbij wil ik dat Noa door krijgt dat hij niet om elk piepje aandacht krijgt. Hij moet soms maar leren om eventjes te wachten en niet alles gedaan krijgt wat hij wil.

Zijn nieuwste huiltje: ik-wil-iets-en-ik-krijg-het-niet. DRAMA-king. 👑 Tranen me tuiten, helemaal liggend op de grond met echte grote dikke tranen die op zijn wangen biggelen. En dan hulpeloos kijken van: ‘Mama, regel het nou ik-wil-DAT’ Ik moet er voornamelijk erg om lachen en blijf consequent nee tegen hem zeggen. Daarna komt hij altijd weer knuffelen om het ‘goed te maken’ en is alles weer koek & ei.

Baby/dreumes-spammen (op Instagram voornamelijk)
Nee mijn leven bestaat niet alleen uit mijn dremeums. Ik ben ook mijn eigen persoon. Ja deze gedachte die ik ervoor had klopt helemaal, maar 99% van mijn dagelijks leven en gedachten bestaan nou eenmaal uit Noa. Dit maakt dat er eigenlijk altijd wel veel foto’s van hem zijn vooral op Instagram. Een foto samen met M. alleen voor het laatst? Ik kan het me eigenlijk niet meer heugen. (nou houdt hij sowieso al niet zo van foto’s maar toch..) Ook hier ook mijn blog is het niet weg te denken, hoewel ik er zelf redelijk een balans in heb gekregen vind ik zelf, ik probeer af te wisselen. Maar in mijn overzichtjes zal Noa toch flink vaak voorbij komen.

Schermtijd van de kleine
Maakte ik me daar eerst heel druk om, kijkt Noa nu zeker wel eens een aflevering van Tik Tak of een serie op Netflix voor kids. Ook een aflevering op Baby TV kan hij waarderen om maar niet te spreken over Woezel & Pip. Ik vind het prima, zolang het maar beperkt blijft. Wel een uurtje voordat hij gaat slapen zetten we de tv uit i.v.m. de prikkels en we merken zeker dat dit werkt. Daarbij staat vaak ook de tv aan bij ons thuis, op de achtergrond. Noa krijgt daar dan vanzelf wel wat meer van mee. Maar ook tijdens sommige eetmomenten ben ik er makkelijker in geworden soms even een aflevering aan te zetten, om dit wel dagelijks af te wisselen met een boekje lezen of iets anders. Een gewoonte wil ik er niet van maken.

Alles uit potjes, neeeee ik ga voor vers
Begon ik eerst heel fanatiek aan het maken van verse fruithapjes ben ik hier toch mee gestopt. Niet omdat ik het niet belangrijk vind of omdat ik het niet graag deed; integendeel eigenlijk. Maar ik merkte dat Noa het niet zo lekker vond als het ingevroren was geweest. En om nou dagelijks een klein portie te maken gaat me ook wat ver. Daarbij eet hij nu stukjes, dus kan ik hem gewoon plakjes banaan of ander fruit geven. Hij krijgt dus nog wel vers maar ook zeker wel eens een Olvarit potje of een knijpzakje als we op pad zijn. Ook als avond eten eet hij vaak met ons mee, maar krijgt hij ook wel eens iets uit een potje.

Joggingbroek & knotten dagen
Dit deed ik al voor Noa maar nu echt in OVERVLOED. Sommige dagen (op mijn vrije dagen heb ik het dan over hé, anders kleed ik me uiteraard gewoon aan om richting werk te gaan) heb ik nooit zo’n zin om mee aan te kleden en op te tutten. Ik zit dus meestal met mijn joggingbroek thuis en een knot op mijn hoofd. Een dikke prima.

Dingen die ik doe als moeder (wat ik al dacht)

Consequent zijn
Van nature ben ik al zo en dit merk ik ook op mijn werk. Ja is Ja, nee is nee. En ik kan me best wel voorstellen dat als hij straks gaat praten, een driftbui heeft je af en toe wel eens een oogje dicht knijpt. Moet ook kunnen vind ik maar over het algemeen hoort hij te weten wat de regels zijn. Regels die wij belangrijk vinden. Regels waardoor wij zijn normen en waarden versterken. Regels waardoor hij (wat ik hierboven al beschreef) niet altijd zijn zin krijgt en dingen leert. Hij snap al heel goed wat ‘Nee’ is en schud dan met zijn hoofd. 8 van de 10 keer luistert hij dan, om de andere 2 keer lief te lachen en het toch te proberen. #hoorterbij

Hem dingen zelfstandig laten doen/ondernemen
‘Probeer het maar’ is een zin die ik denk ik 100x per dag zeg. Zowel thuis als op mijn werk. Ik ben een moeder van ‘ga het maar ondervinden’ en dit werkt voor mij prima. Nou heb ik ook een ontzettend ondernemend kind wat in mijn ogen ook zeker wel meehielp. Zo liep meneer al met 6 maanden aan de hand, dronk hij al vroeg uit een open beker en liep hij binnen 2 dagen al stabiel rond. Ik vind persoonlijk dat kinderen leren door vallen en opstaan. Door zelf dingen te doen en te kijken wat het gevolg ervan is. Over gevolg gesproken: Noa heeft echt prima door wat een actie, vraag of iets teweeg brengt qua gevolg. Doe ik dit dan gebeurd er dat is zeker iets wat hij al heel snel door had en wat ik belangrijk vind. Ik schreef al eerder dat ik een makkelijke moeder ben ook hierin, dit had ik van te voren al gedacht en is zeker uitgekomen.

Positiviteit
Dat half-glas-vol-persoon zijn geef ik ook zeker door in mijn opvoeding. Ook iets wat erin zit als persoon & ook op mijn werk. Niet alleen maar: ‘Nee je mag dit niet’ maar zeggen wat je wel wilt. ‘Ik wil graag dat je…’ of … ‘Je kan het ook zo/zo doen’ Ik hoop dat Noa opgroeit in een positief huishouden waarbij hij wordt gestimuleerd om het mooie te zien. Zowel van de grote als kleine dingen.

Shoppen voor Noa (niet voor mezelf)
Shoppen voor mezelf HAHAHAHAHAHA. Wat is dat? 9 van de 10 keer neem ik iets mee voor Noa. Van kleding, tot speelgoed tot cadeaus alvast voor de sinterklaas.. (goed excuus niet 😉 ) Daarbij hebben we wel een weekbudget waardoor ik gelukkig een soort rem erop heb. Ze hebben tegenwoordig ook echt zóveel leuks qua kleding en speelgoed. Tevens heb ik ook wel regelmatig samenwerkingen waardoor ik wat geld opzij kan zetten voor hem of items via een samenwerking krijg voor hem. #ietsmethetvoordeelvanbloggen

Mama zijn, maar ook mezelf blijven
Een balans vinden tussen privé en mama zijn heb ik zeker als lastig ervaren. Mar ik ben blij dat ik met M. fijne afspraken kan maken waardoor ik ook eventjes mama-af kan zijn. Eventjes gezellig met vriendinnen weg (helaas nog steeds op afstand door corona) of gewoon eventjes achter de laptop kunnen kruipen of op de bank met een serie of goed boek. Die momentjes voor mezelf zijn echt eventjes om op te laden, wat ik dan ook zeker doe als Noa naar bed is. Dit maakt dat ik niet ‘alleen maar’ mamma ben (zeker niet veroordelend naar moeders die dit wel fijn vinden). Voor mij werk het in ieder geval prettig.

Babyboeken bijhouden
Alle boeken zou ik bijhouden vanaf mijn zwangerschap: Check! Heel netjes heb ik elke dag een buikfoto gemaakt tijdens mijn zwangerschap. Heel netjes heb ik elke week een foto gemaakt van Noa (waar ik een fotoboek van heb besteld) Nu, elke maand maak ik nog een foto van hem (hallo uitdaging!) en ook de boeken heb ik secuur bijgehouden. Voor later. Voor mooie herinneringen nog eens op te kunnen halen. Zoals jullie weten heb ik het Mijn babyboek van Raad eens hoeveel ik van je hou en het boek Mijn eerste jaar (van de Hema).

Er ontbraken nog een aantal foto’s maar die zijn inmiddels bijgeplakt. De boeken zijn AF. Een mijlpaal, hoewel ik erg blij ben voor mijn Moederdag nog een boek Mijn opgroei boek 1 tot 4 jaar te hebben gekregen en van de Sint een Babbel boek. Invullen maar…

Het ouderschap vraagt een hoop flexibiliteit en vooral de laatste maanden van 2020 vond ik het zwaarder dan ooit. Noa sliep wat minder goed door hoestbuien en doorkomende tandjes. Tel daarbij prikjes die hij had gekregen op en het feest was compleet. De gebroken nachten breken mij een beetje op maar gelukkig zitten er ook een aantal goede nachten bij, gaat het steeds beter en gelukkig slaapt hij weer steeds vaker als vanouds door. Fijn voor hem maar ook voor papa en mama. Hoewel het wel even wennen is dat meneer nu een wat vroegere vogel is geworden…

» Lees meer over de affiliate links hier

Hoe denk jij als mama te zijn (mocht je nog geen mama zijn) en wat is wel/niet uit gekomen voor de mama’s onder ons? Ik ben erg benieuwd dus laat vooral een reactie achter in de comments!