Deze blogpost schreef ik in samenwerking met Kinderplezier
Al eerder schreef ik een uitgebreid artikel over het feit dat ik een (te) makkelijke moeder ben. Moeders heb je in allerlei soorten en maten. Welke moeder ik ben? Ik ben zo’n moeder die…
…streng kan zijn voor zichzelf
Even een off-day zit er nooit echt in bij mij. Ik vind het altijd lastig als ik er voor mijn gevoel niet 100% kan zijn voor Noa. Ik kan best wel streng zijn voor mezelf daarin. Alles móet op een bepaalde manier. Proberen het los te laten ben ik mee bezig maar kan ik zeker nog wel lastig vinden van tijd tot tijd.
…je nooit zal zien bakken met hem
Oke. Ik kook en bak dus nooit. Ik heb er een hekel aan, kan het niet en heb er gewoonweg het geduld niet voor. Je zult mij dus niet als een keukenprinses in de keuken zien met Noa. Dat gaat hij dan maar lekker bij de oma’s of zijn oom doen 😉
…een echte jongensmoeder is
Ik zie mezelf ook echt als jongensmama. Dit heeft meerdere reden waar ik wel eens een geheel artikel aan zal wijden. Mijn voorkeur ging dan ook uit naar een jongetje, niet dat een meisje niet gewenst was geweest totaal niet. Toch ben ik meer van het jongens-gehalte en ook op mijn werk trek ik hier meer naartoe.
…gek is op boekjes en voorlezen
Voordat Noa geboren was stond er al een eigen kistje klaar met boekjes. Ook onze onze tafel in de woonkamer heeft hij een eigen kastje waar hij boekjes kan pakken. Gelukkig vind meneer het ontzettend leuk om te lezen en is een echte boekenwurm, net als zijn mama. Ik lees elke dag wel een aantal keren met hem en hij geniet vooral van de flapjes boekjes, boekjes met geluidjes en Dikkie Dik is ook zeker wel favoriet.
Kinderplezier blijf ik daardoor een leuk initiatief vinden. Maandelijks een boekenpakket ontvangen die precies bij de leeftijd van jouw kind(eren) past. Ideaal voor de boekenwurmen onder ons en zeker niet duur voor wat er in het pakket zit.
Ik ben zo’n moeder die…
…echt een hekel heeft aan haasten
Haasten in het algemeen vind ik al een ramp maar met een kind nog meer. Ik krijg er een berg stress van zodat ik gewoon altijd ruim op tijd alles ga doen. Dit geeft me een stukje rust. Rust die ik dan ook overbreng op Noa. Ik ben wel eens gestrest naar het consultatiebureau gegaan en Noa had hier ook merkbaar last van. Nooit meer heb ik toen besloten. Als ik hem dus ergens heen moet brengen vertrek ik ruim op tijd en heb alles meestal al klaar staan voor vertrek.
…dubbele gevoelens heeft bij mijlpaal momenten
Zo trots op alle eerste momenten. Zelf lopen. Zelf eten. Zelf alles regelen om ergens mee te spelen. Maar ergens, mijn mama hart huilt wel een beetje. Waar is dat kleine hummeltje gebleven wat uren bij me sliep en me aankeek met die grote oogjes? Elke nieuwe mijlpaal is ook een fase die wordt afgesloten. Een fase die niet meer gaat terugkomen. Kleine jongetjes worden groot..
…consequent is
Nog steeds eentje die vooral in deze fase erg belangrijk is, aangezien meneer gaat huilen als hij z’n zin niet krijgt. Consequent zijn is iets wat ik zeker erg belangrijk vind en noodzakelijk is. Noa weet goed wat hij wel en niet mag, ondanks dat hij uiteraard het vaak nog wel even probeert.
…hem lekker zelf alles laat ondernemen
Wil je iets hebben? Pak het zelf maar. Huilen omdat het niet lukt? Try again... Je kan het wel. Ik vind het belangrijk om Noa zo zelfstandig mogelijk te laten zijn en dingen zelf te ervaren. (uiteraard binnen de perken en laat ik hem niet met een schaar rennen 😉 ) Zelf eten (wat hij geheel sinds een week doet), zelf dingen regelen als je wat wilt hebben, zelf keuzes maken door zijn vossen tasje zelf in te laten pakken met spulletjes… Ik vind het mooi te zien hoe hij hier zelf ook van geniet.
Wat is typisch iets voor jou als moeder?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Zo zie je maar weer, dat er stiekem altijd een voorkeur is. Zelf was ik altijd al een meisjesmoeder, nu heb ik er maar eentje en ja het is een meisje, hahaha Wat een geluk. Toen ik hoorde dat ik een kleinzoon zou gaan ontvangen had ik echt zoiets… uhm… ja… ook van harte welkom, maar een hele nieuwe wereld, hoe gaat dat in godinnennaam 😉 Het verschonen eventueel alleen al, hahaha Kortom, ik heb echt mijn moeder aan zitten kijken en gezegd… ‘ik weet niet zo goed wat ik met een jongen moet gaan doen.’ Meer in het kader van rennen, stoeien en voetballen etc. dat zie ik mij niet meer doen. Gelukkig zijn er ook jongens die boeken en knutselen ook leuk vinden.
Inmiddels is hij er, en natuurlijk zit hij in mijn hart, 2.5 jaar inmiddels voorbij, de tijd vliegt! En wie weet… ze willen graag een tweede, en komt dat ooit nog, een meisje erbij… of nog een jongen… Nou goed, de toekomst zal het ons gaan leren als ze al gezegend gaan zijn met een tweede die ze zelf wel graag willen.
X
Ja een voorkeur is er volgens mij altijd wel een beetje maar schijnt taboe te zijn het uit te spreken. Een meisje was ook zeer welkom geweest maar dan zou ik hetzelfde als jou hebben gehad; wat moet ik in godsnaam ermee? Haren vlechten… Juist niet stoeien. Maar het is maar hoe je ze opvoed denk ik dan. Ik klom vroeger ook in bomen en speelde met autootjes. Ik hoop dat het ze gegund is een 2de te krijgen 🙂
Wat leuk dat je altijd al jezelf als jongensmoeder hebt gezien en dat je inderdaad ook echt een jongetje hebt gekregen. Ik zie mezelf juist als een meisjesmoeder (later) en ben heel benieuwd hoe ik het met een jongetje zou doen als typisch meisje-meisje, haha.
Kan me trouwens wel voorstellen dat die mijlpalen vaak heel dubbel aanvoelen. Aan de ene kant natuurlijk heel bijzonder om te zien hoe snel hij groter wordt en meer kan, aan de andere kant ook bizar hoe snel dat kleine jongetje in een grote jongen verandert.
Ik ben echt een meisjes-moeder. Ik kon samen met mijn dochter uren tutten met Barbies. En maar staartjes en vlechtjes maken in haar haar. Elke dag een ander kapsel. 😁 Zelfstandigheid heb ik ook altijd belangrijk gevonden. En zelfvertrouwen. Nu dochterlief groot is, probeer ik betrokken te blijven. Belangrijke dingen die op haar pad komen, schrijf ik in mijn agenda zodat ik haar van te voren succes kan wensen of na afloop even kan vragen hoe het afgelopen is. Wordt wel gewaardeerd, geloof ik.
Mooi! Dat heb ik ook. Ik en mijn moeder zijn ook altijd zo. Krijg altijd een appje als er wat was of hoe iets is afgelopen. Zelf onthoud ik dit soort dingen ook graag van dierbare om ze te laten weten dat er aan ze wordt gedacht.
Ik wou heel graag een meisje maar ben super blij met m’n jongetje – uiteraard! Tof artikel dit! Ik wil ook graag een mama zijn zoals jij. Dat Dallasje veel zelf mag doen en proberen en dat ik er ben om hem te ondersteunen als het nodig is.
Dit is echt een super mooi compliment <3 Ik geloof ook zeker dat je dat gaat lukken die zelfstandigheid aanleren en hem ondersteunen. En mooi dat je blij bent met jullie Dallas, kan me voorstellen als ik op IG al die schattige foto’s zie <3
Wat een leuk artikel! Ik zie mezelf ook als een echte boys mom. Ik wilde ook echt heel erg graag een jongetje en daar was Remus 🙂