Een tal van jaren geleden heb ik gekozen voor bewust bloggen. In mijn begin-blog-jaren deelde ik eigenlijk alles wel. Van foto’s tot namen tot… Op een gegeven moment voelde dit niet prettig meer en ben ik over gegaan naar bewuster bloggen. Wat deel ik wel en niet op mijn blog? Vandaag een artikel met de nadruk over de dingen die ik hier niet deel.
Namen van dierbare & mijn achternaam
Waar ik eerst alle namen open & bloot deelde, doe ik dit nu bewuster. Voor mijzelf gebruik ik alleen mijn voornaam en zal je nooit mijn achternaam hier vinden. Zowel mijn aangetrouwde naam als meisjesnaam. Ook mijn man noem ik M. en Noa zijn 2de naam laat ik ook in het midden. Dierbare vraag ik het altijd eerst even of ik laat het zelf in het midden aangezien dit prettiger voelt.
Mijn salaris of spaargeld
Niet dat ik hier een geheim van maak maar van mij hoeft niet iedereen dit te weten. Dit is voor mij privé en hoef ik met niemand anders dan mijn man (en belastingdienst 😉 ) te delen. Daarbij is dit voor mij ook geen ‘belangrijk iets’ om bespreekbaar te maken. Zo weten vrienden/vriendinnen ook niet wat ik verdien of wat op mijn spaarrekening heb staan. Who cares? Ook wat ik erbij verdien met mijn blog is minimaal en niet iets waar ik snel een artikel aan zou wijden.
Mijn werk
Ja, jullie weten dat ik werk als pedagogisch medewerkster bij een kinderopvangorganisatie. Waar? Geen idee en ik vind het fijn om dit zo te houden. De meeste werk gerelateerde artikelen staan inmiddels achter een wachtwoord. Ik ben ontzettend blij met mijn werk maar vind dit stukje fijn om weg te houden van mijn blog. Daarbij zie ik ook het nut niet helemaal ervan in als je kan lezen waar ik werk. Misschien dat je dan juist via die zoekterm op mijn blog terecht kom en ik wil dit toch wel iets gescheiden houden. #onlinevsoffline
Foto’s van mezelf, M. Noa en andere dierbare
Net als met namen ben ik ook erg voorzichtig geworden met foto’s. Je weet immers nooit wie er mee kijkt en ook niet waarvoor de foto’s worden gebruikt. Eens op het internet altijd op het internet. Heel eerlijk; het is steeds makkelijker geworden bewust foto’s te delen aangezien je creatief gaat worden in het nemen van foto’s. Ik denk er altijd aan om foto’s te maken die ik tevens op mijn blog kan delen. Noa van de achterkant, op vakantie veel natuur foto’s met ook ons erop maar dan minder zichtbaar… Het voelt gewoon fijner om wat meer privé te houden, vooral met het oog op Noa. Natuurlijk soms zonde van de super leuke foto’s die ik van onze trots zou willen delen maar dit los ik naar mijn mening creatief op.
Blogartikelen: achter een wachtwoord
Hier koos ik al voor maar een hele tijd geleden heb ik er geheel bewust voor gekozen dit vaker te doen. Dit door wat nare ervaringen en kritiek die ik heb gekregen m.b.t. bepaalde artikelen en mensen die zich hierin herkende, hoe voorzichtig ik ook was in mijn benadering. Het voelde niet meer als mijn plekje en dat is toch wel wat ik het belangrijkste vind. Kan ook door de hormonen komen die ik toen had (was zwanger) maar dit was de enige keer dat ik echt heb gedacht zal ik de stekker er niet uittrekken? Gelukkig geen overhaaste beslissing gemaakt en blog nu weer met veel plezier. Wil je mijn nieuwe algemene wachtwoord aanvragen? Vraag hem hier aan en wie weet ontvang jij hem in je inbox.
Bij de foto’s die niet zichtbaar zijn staat ook een disclamer in de trant van ‘Door bewust bloggen is [desbetreffende persoon/naam] niet zichtbaar in beeld (Lees mijn disclaimer voor meer informatie)‘
Meer artikelen lezen over bewust bloggen?
Bewust bloggen: wat deel je wel & niet?
Voordelen & nadelen van bewust bloggen
Hoe doen jullie dit met bewust bloggen? Denk je extra na over de dingen die je wel en juist niet deelt?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Gezien de huidige tijd van internet, ben ik zeker wel voorzichtig, en vertel in het midden. Ik kan wel plaatsen aangeven bijv. maar dan uitzichten wat overal genomen kan zijn. Of wel duidelijk zichtbaar, maar wat dan eventueel eigen is, dan weer niet. Ik weet van mijn eigen familie in elk geval wat ze goed vinden en wat niet, en daar hou ik mij ook aan. Wil ik iets, dan vraag ik het meestal. Luca is de uitzondering, want mijn eigen dochter wil eigenlijk weer zelf gaan bloggen ook, maar haar laptop is op, dus vandaar nog niet.
Verder hou ik het op foto’s met name van trips of Picasso en de leuke dingen die we meemaken, verder eigenlijk niet. Mensen denken dat ik alles altijd vertel, maar dat is echt niet zo 😉
X
Oh ik zou graag Eliza volgen dus hoop zeker dat ze weer gaat bloggen. En groot gelijk om voorzichtig te zijn in deze tijden.
Alleen maar goed om zo bewust te bloggen! Zelf denk ik hier ook altijd goed over na en blog ik natuurlijk anoniem. Hoewel ik dat soms wel jammer vind.
Vind het juist mooi dat je anoniem blogt maar wel delen van jezelf laat zien op je blog. Ik heb namelijk ondanks dat ik je niet ken toch het gevoel je te kennen door je blog al zolang te lezen.
Ik deel eigenlijk ook alleen foto’s van mezelf en dieren op social media. Ik ben er verder wel mee bezig met wat ik wel en niet deel. Mijn blog is met heel persoonlijke verhalen begonnen en inmiddels is het meer een dagboekje. Dus in die zin zou je best veel over mij te weten kunnen komen als persoon. Maar net als jij vind ik het ook geen prettig idee om alles van mezelf (zoals werk/adres etc) op internet te hebben staan.
Ik ben er meer dan ooit van bewust wat ik deel en wat niet. Alhoewel ik soms het persoonlijk schrijven mis, ga ik niet langer bewust die richting in.
Ik ben me er zeker van bewust wat ik schrijf en wat niet. Je moet ook rekening houden met de mogelijke reacties namelijk.
Dat is zeker waar!
Fijn dat je hier gewoon je eigen plan in kunt trekken, zodat je kunt doen wat goed voelt. Ik ben mij wel bewust van wat ik wel en niet deel. Foto’s van mezelf doe ik niet moeilijk over. Foto’s met mijn man of anderen denk ik wel een paar keer over na. Ik deel die vaker niet dan wel eigenlijk.
Wel heel goed om daar bij stil te staan natuurlijk. Ik ben vrij open mijn weblog. En in reacties bij anderen. En in het echte leven. Van mij mag je alles weten (behalve mijn pincode 😉). Ik ben wel voorzichtig met de privacy van anderen. Als ik een stukje over iemand schrijf, stuur ik het voordat ik het plaats naar die persoon voor goedkeuring. Wat foto’s betreft plaats ik steeds minder vaak foto’s van mensen. Als ik dat wél doe, heb ik altijd toestemming gevraagd. Soms maak ik juni een foto en vraag al toestemming om hem in mijn jaaroverzicht te zetten.
Ik zie vaak bij jouw foto’s dat je, behalve Noa, ook andere kinderen onherkenbaar maakt. Dat vind ik echt heel goed! Je kunt niet zomaar andermans kinderen op internet gooien, vind ik.
Leuk om te lezen! Ik ben zelf ook best een open persoon op mijn blog maar ben door omstandigheden die ik heb meegemaakt toch voorzichtiger geworden helaas.
Ik probeer er inderdaad rekening mee te houden met werk gerelateerde artikelen dat de kids er niet op te zien zijn. Ondanks dat vele stukken achter een wachtwoord staan zijn het niet mijn kids, dus vind het niet meer dan logisch dan dat ik ze uit beeld laat of een andere foto gebruik bij het artikel.
Ik snap je heel goed, alhoewel ik het op andere vlakken hebt. Qua werk ben ik er heel open over, maar dit komt omdat ik als zzp’er werk en juist opdrachten binnen kan halen via mijn blog (en mijn blog is onderdeel van mijn bedrijf). Mijn achternaam doe ik ook niet moeilijk over, maar inderdaad, dierbaren houd ik er wel buiten. Ik heb gekozen om mijn halve leven op het internet te gooien, zij niet.
Mooi dat je hier op deze manier bewust mee bezig bent. Is inderdaad een ander verhaal als je als ZZP’er werkt qua opdrachten. Vooral nu in deze tijden.
Ik blog ook zeker bewust. Mijn man noem ik ook niet bij zijn voornaam in mijn blogartikelen en ook geen namen van dierbaren, vrienden en kennissen. Verder deel ik bijna geen foto’s van mijzelf en zeker niet van anderen. Ik voel me hier prettiger bij, je weet nooit wie er allemaal meekijken 🙂
Ik ben ook heel bewust bezig met wat ik wel en niet deel. Zo heb ik nog nooit op mijn social media of mijn blog een foto van Jula laten zien waar ze herkenbaar op staat. Dit zal ik ook nooit gaan doen 🙂 .
Ik deel m’n familie nooit op blogs of social media. En als ik bijvoorbeeld een uitspraak deel van Anna, dan laat ik het haar eerst lezen om te vragen of ik het mag plaatsen. M’n eigen achternaam gebruik ik juist wel steeds vaker, omdat ik een roman aan het schrijven ben en daarom graag wil dat mensen m’n naam onthouden (voor als m’n boek in de winkel ligt 😉 )
Snap ik dat je dan wat naamsbekendheid krijgt. Leuk! Ben benieuwd naar je roman.
Ik deel ook niet al te veel details, maar wel foto’s van mezelf. Mijn vriend en een eventueel toekomstig kind wil ik wel buiten beeld houden.
Ik heb natuurlijk niet zo’n persoonlijke blog als jij, dus dat scheelt al een heel stuk qua ‘gevoeligheid’.
Zeker wat je zoontje betreft, begrijp ik het helemaal. Als ik soms zie op fb welke foto’s ouders delen… enerzijds als dat kindje dan ouder is, zal het misschien niet zo blij zijn met die foto’s zomaar open en bloot. En soms denk ik dat mensen met slechte wil er toch wel heel makkelijk kunnen aan raken…
Ik heb dat ook waardoor ik er bewust voor kies welke foto’s ik wel en niet deel. Op onze Facebook pagina is Noa wel meer zichtbaar 🙂
Ik denk er op zich wel over na, maar deel ook best veel. Mijn naam is wel terug te vinden denk ik als je wat moeite doet en mijn werkgever is ook redelijk simpel af te leiden als je weet wat ik doe en Vlaanderen een beetje kent. Foto’s met mensen deel ik niet zo vaak, al weet ik nog niet hoe ik dat zou doen als ik kindjes heb.
Ik deel best veel maar ook hier hou ik bepaalde dingen achter slot en grendel, ofwel niet-zichtbaar.
Een keuze wat je maakt en waar ik niet meer dan respect voor heb.
Niet alles hoeft het internet op 😉